In 1419 verliet de dood van Wenceslaus IV Sigismund als titulair koning van Bohemen, maar hij moest zeventien jaar wachten voordat de Tsjechische Staten hem zouden erkennen.Hoewel de twee waardigheden van koning van de Romeinen en koning van Bohemen aanzienlijk bijdroegen aan zijn belang, en hem inderdaad tot het nominale tijdelijke hoofd van het christendom maakten, verleenden ze geen toename van macht en brachten ze hem financieel in verlegenheid.Hij vertrouwde de regering van Bohemen toe aan Sofia van Beieren, de weduwe van Wenceslaus, en haastte zich naar Hongarije.De Bohemians, die hem wantrouwden als de verrader van Hus, waren al snel in de armen;en de vlam werd aangewakkerd toen Sigismund zijn voornemen verklaarde om de oorlog tegen ketters voort te zetten.Drie campagnes tegen de Hussieten eindigden in een ramp, hoewel het leger van zijn meest loyale bondgenoot Stibor van Stiboricz en later zijn zoon Stibor van Beckov de Hussietenzijde weg kon houden van de grenzen van het koninkrijk.De Turken vielen opnieuw Hongarije aan.De koning, die geen steun kon krijgen van de Duitse vorsten, stond machteloos in Bohemen.Zijn pogingen bij de Rijksdag van Neurenberg in 1422 om een ​​huurlingenleger op de been te brengen, werden verijdeld door het verzet van de steden;en in 1424 probeerden de kiezers, onder wie de voormalige bondgenoot van Sigismund, Frederik I van Hohenzollern, hun eigen gezag te versterken ten koste van de koning.Hoewel het plan mislukte, leidde het gevaar voor Duitsland van de Hussieten tot de Unie van Bingen, die Sigismund vrijwel het leiderschap van de oorlog en het leiderschap van Duitsland ontnam.