In 1514 keerde de Hongaarse kanselier, Tamás Bakócz, terug van de Heilige Stoel met een pauselijke bul uitgegeven door Leo X die toestemming gaf voor een kruistocht tegen de Ottomanen.Hij benoemde Dózsa om de beweging te organiseren en te leiden.Binnen een paar weken had Dózsa een leger verzameld van zo'n 40.000 zogenaamde hajdúta, voor het grootste deel bestaande uit boeren, zwervende studenten, broeders en pastoors - enkele van de laagste groepen in de middeleeuwse samenleving.De vrijwilligers werden steeds bozer over het falen van de adel om militair leiderschap te bieden (de oorspronkelijke en primaire functie van de adel en de rechtvaardiging voor zijn hogere status in de samenleving). tijdens hun mars over de Grote Hongaarse Laagvlakte, en Bakócz annuleerde de campagne.De beweging werd zo afgeleid van haar oorspronkelijke doel, en de boeren en hun leiders begonnen een wraakoorlog tegen de landheren.De opstand verspreidde zich snel, voornamelijk in de centrale of puur Magyaarse provincies, waar honderden landhuizen en kastelen werden verbrand en duizenden adel werden gedood door aan palen, kruisiging en andere methoden.Het kamp van Dózsa in Cegléd was het centrum van de jacquerie, aangezien alle invallen in de omgeving van daaruit begonnen.Omdat zijn onderdrukking een politieke noodzaak was geworden, werd Dózsa bij Temesvár (tegenwoordig Timișoara, Roemenië) op de vlucht geslagen door een leger van 20.000 man onder leiding van John Zápolya en István Báthory.Hij werd na de slag gevangengenomen en veroordeeld om op een smeulende, verwarmde ijzeren troon te zitten, en werd gedwongen een verwarmde ijzeren kroon en scepter te dragen (terwijl hij de spot dreef met zijn ambitie om koning te worden).De opstand werd onderdrukt, maar zo'n 70.000 boeren werden gemarteld.De executie van György en de meedogenloze onderdrukking van de boeren hielpen enorm bij de Ottomaanse invasie van 1526, aangezien de Hongaren niet langer een politiek verenigd volk waren.