Bij de Slag bij Culloden in april 1746 stonden de Jacobieten, onder leiding van Charles Edward Stuart, tegenover de Britse regeringstroepen onder bevel van de hertog van Cumberland.De Jacobieten positioneerden zich op gemeenschappelijk weiland nabij het Water van Nairn, met hun linkervleugel onder James Drummond, de hertog van Perth, en de rechtervleugel onder leiding van Murray.De Lage Land-regimenten vormden de tweede linie.Zware weersomstandigheden hadden aanvankelijk invloed op het slagveld en veranderden in mooi weer toen de strijd begon.De troepen van Cumberland begonnen hun mars vroeg en vormden een gevechtslinie op ongeveer 3 km van de Jacobieten.Ondanks de pogingen van de Jacobieten om de Britse strijdkrachten te intimideren, bleven de laatste gedisciplineerd en zetten ze hun opmars voort, waarbij ze hun artillerie naar voren brachten toen ze naderden.Cumberland versterkte zijn rechterflank, terwijl de Jacobieten hun formatie aanpasten, waardoor een scheve lijn met gaten ontstond.De strijd begon rond 13.00 uur met een artillerie-uitwisseling.De Jacobieten, onder het bevel van Charles, rukten op onder hevig vuur, inclusief busschoten van de regeringstroepen.Jacobitische rechterzijde, geleid door regimenten als de Atholl Brigade en Lochiel's, stormde richting Britse linkerzijde, maar kreeg te maken met aanzienlijke verwarring en verliezen.De Jacobitische linkervleugel rukte langzamer op vanwege uitdagend terrein.In de gevechten leed Jacobitisch rechts zware verliezen, maar slaagde er nog steeds in de strijdkrachten van de regering aan te vallen.Barrell's 4e voet en Dejean's 37e voet kregen het zwaarst te verduren van de aanval.Generaal-majoor Huske organiseerde snel een tegenaanval en vormde een hoefijzervormige formatie die de Jacobitische rechtervleugel in de val lokte.Ondertussen werd de Jacobieten die vertrokken, omdat ze er niet in slaagden effectief op te rukken, aangevallen door Cobham's 10e Dragoons.De situatie voor de Jacobieten verslechterde toen hun linkervleugel instortte.De Jacobitische strijdkrachten trokken zich uiteindelijk terug, waarbij enkele regimenten, zoals de Royal Écossais en Kilmarnock's Footguards, probeerden een ordelijke terugtrekking uit te voeren, maar werden geconfronteerd met hinderlagen en cavalerie-aanvallen.De Ierse Picquets boden dekking voor de terugtrekkende Hooglanders.Ondanks pogingen om zich te verzamelen, werden Charles en zijn officieren gedwongen het slagveld te ontvluchten.Het aantal Jacobitische slachtoffers werd geschat op 1.500 tot 2.000, waarbij tijdens de achtervolging veel doden vielen.Regeringstroepen leden aanzienlijk minder slachtoffers: 50 doden en 259 gewonden.Verschillende Jacobitische leiders werden gedood of gevangengenomen, en de regeringstroepen namen talloze Jacobitische en Franse soldaten gevangen.