De Ottomaans-Griekse Oorlog van 1897 was een oorlog tussen het Koninkrijk Griekenland en het Ottomaanse Rijk.De directe oorzaak ervan was de status van de Ottomaanse provincie Kreta, waarvan de bevolking met een Griekse meerderheid al lang een vereniging met Griekenland verlangde.Ondanks de Ottomaanse overwinning op het veld werd het jaar daarop een autonome Kretenzische staat onder Ottomaanse heerschappij opgericht (als gevolg van de tussenkomst van de grote mogendheden na de oorlog), met Prins George van Griekenland en Denemarken als eerste Hoge Commissaris.De oorlog stelde het militaire en politieke personeel van Griekenland voor het eerst sinds de Griekse Onafhankelijkheidsoorlog in 1821 op de proef in een officiële open oorlog. Voor het Ottomaanse Rijk was dit ook de eerste oorlogsinspanning om een ​​gereorganiseerd leger op de proef te stellen. systeem.Het Ottomaanse leger opereerde onder leiding van een Duitse militaire missie onder leiding (1883-1895) van Colmar Freiherr von der Goltz, die het Ottomaanse leger had gereorganiseerd na de nederlaag in de Russisch-Turkse oorlog van 1877-1878 .Het conflict bewees dat Griekenland totaal niet voorbereid was op oorlog.Plannen, versterkingen en wapens bestonden niet, de massa van het officierskorps was niet geschikt voor zijn taken en de training was ontoereikend.Als gevolg hiervan duwden de numeriek superieure, beter georganiseerde, uitgeruste en geleide Ottomaanse strijdkrachten, grotendeels samengesteld uit Albanese krijgers met gevechtservaring, de Griekse strijdkrachten uit Thessalië naar het zuiden en bedreigden Athene, om ^[vervolgens] het vuur te staken toen de Grote mogendheden haalden de sultan over om in te stemmen met een wapenstilstand.