De noordelijke en zuidelijke dynastieën in de geschiedenis van Vietnam, variërend van 1533 tot 1592, waren een politieke periode in de 16e eeuw waarin de Mạc-dynastie (Noordelijke dynastie), opgericht door Mạc Đăng Dung in Đông Đô, en de Revival Lê-dynastie ( Zuidelijke dynastie), gevestigd in Tây Đô, waren in conflict.Gedurende het grootste deel van de periode vochten deze twee dynastieën een langdurige oorlog die bekend staat als de Lê-Mạc-oorlog.Aanvankelijk was het domein van de Zuidelijke rechtbank beperkt tot de provincie Thanh Hoa.Na de expeditie van Nguyễn Hoàng om Lê-grondgebied in het zuiden terug te winnen van de garnizoensmacht van Mạc, controleerde de Noordelijke dynastie alleen de provincies vanaf Thanh Hoa in het noorden.Beide dynastieën beweerden de enige legitieme dynastie van Vietnam te zijn.De edelen en hun clanleden wisselden regelmatig van kant, in die mate dat loyale volgelingen zoals Prins Mạc Kính Điển zelfs door hun vijanden werden geprezen als zeldzame deugdzame mannen.Als heren zonder land gedroegen deze edelen en hun legers zich niet of nauwelijks beter dan kruimeldieven, waarbij ze de boeren plunderden en plunderden om zichzelf te voeden.Deze staat van chaos bracht de vernietiging van het platteland met zich mee en bracht veel voorheen welvarende steden, zoals Đông Kinh, tot armoede.De twee dynastieën vochten bijna zestig jaar en eindigde in 1592 toen de Zuidelijke dynastie het noorden versloeg en Đông Kinh heroverde.Leden van de Mac-familie hadden echter tot 1677 een autonome heerschappij in Cao Bằng gehandhaafd onder het protectoraat van Chinese dynastieën.