Ngô Quyền riep zichzelf in 938 uit tot koning, maar stierf al na zes jaar.Zijn vroegtijdige dood na een korte regeerperiode resulteerde in een machtsstrijd om de troon, resulterend in de eerste grote burgeroorlog van het land, de omwenteling van de Twaalf Krijgsheren (Loạn Thập Nhị Sứ Quân).De oorlog duurde van 944 tot 968, totdat de clan onder leiding van Đinh Bộ Lĩnh de andere krijgsheren versloeg en het land verenigde.Đinh Bộ Lĩnh stichtte de Đinh-dynastie en riep zichzelf uit tot Đinh Tiên Hoàng (Đinh ^[de] majestueuze keizer) en hernoemde het land van Tĩnh Hải quân naar Đại Cồ Việt (letterlijk "Grote Viet"), met als hoofdstad de stad Hoa. Lư (de huidige provincie Ninh Bình).De nieuwe keizer voerde strikte wetboeken van strafrecht in om te voorkomen dat er opnieuw chaos zou ontstaan.Vervolgens probeerde hij allianties te vormen door de titel van koningin te verlenen aan vijf vrouwen uit de vijf meest invloedrijke families.Đại La werd de hoofdstad.In 979 werden keizer Đinh Tiên Hoàng en zijn kroonprins Đinh Liễn vermoord door Đỗ Thích, een regeringsfunctionaris, waardoor zijn enige overlevende zoon, de 6-jarige Đinh Toàn, de troon overnam.De Song-dynastie maakte gebruik van de situatie en viel Đại Cồ Việt binnen.Geconfronteerd met zo'n ernstige bedreiging voor de nationale onafhankelijkheid, besteeg de commandant van de strijdkrachten, (Thập Đạo Tướng Quân) Lê Hoàn de troon, verving het huis van Đinh en stichtte de vroege Lê-dynastie.Lê Hoan, een bekwaam militair tacticus, besefte de risico's van het frontaal aanvallen van de machtige Song-troepen;Zo misleidde hij het binnenvallende leger de Chi Lăng-pas binnen, waarna hij hun commandant in een hinderlaag lokte en doodde, waarmee hij in 981 snel een einde maakte aan de dreiging voor zijn jonge natie. De Song-dynastie trok hun troepen terug en Lê Hoàn werd in zijn rijk keizer Đại Hành genoemd. Đại Hành Hoàng Đế).Keizer Lê Đại Hành was ook de eerste Vietnamese monarch die het zuidelijke expansieproces tegen het koninkrijk Champa ^[begon] .De dood van keizer Lê Đại Hành in 1005 resulteerde in een machtsstrijd om de troon onder zijn zonen.De uiteindelijke winnaar, Lê Long Đĩnh, werd de beruchtste tiran in de Vietnamese geschiedenis.Hij bedacht sadistische straffen voor gevangenen voor zijn eigen vermaak en gaf zich over aan afwijkende seksuele activiteiten.Tegen het einde van zijn korte leven – hij stierf in 1009 op 24-jarige leeftijd – was Lê Long Đĩnh zo ziek geworden dat hij moest gaan liggen tijdens een ontmoeting met zijn functionarissen in de rechtbank.^[125]