In 1964 was Singapore getuige van rassenrellen die uitbraken tijdens de Mawlid-processie, ter viering van de verjaardag van de islamitischeprofeet Mohammed .De processie, bijgewoond door 25.000 Maleisische moslims, zag confrontaties tussen Maleisiërs en Chinezen, die uitmondden in wijdverbreide onrust.Hoewel het aanvankelijk als spontaan werd ervaren, suggereert het officiële verhaal dat UMNO en de Maleistalige krant Utusan Melayu een rol speelden bij het aanzetten tot spanningen.Dit werd nog verergerd door de weergave in de krant van de uitzetting van Maleiers voor stedelijke herontwikkeling, waarbij werd nagelaten dat Chinese inwoners ook werden uitgezet.Ontmoetingen onder leiding van Lee Kuan Yew met Maleisische organisaties, met als doel hun zorgen weg te nemen, hebben de spanningen verder aangewakkerd.Folders verspreidden geruchten dat Chinezen probeerden Maleisiërs kwaad te doen, waardoor de situatie verder werd aangewakkerd en culmineerde in de rellen op 21 juli 1964.De nasleep van de rellen in juli bracht tegenstrijdige standpunten over de oorsprong ervan aan het licht.Terwijl de Maleisische regering Lee Kuan Yew en PAP de schuld gaf van het aanwakkeren van de Maleisische ontevredenheid, geloofde de PAP-leiding dat UMNO doelbewust anti-PAP-sentimenten onder de Maleiers aanwakkerde.De rellen hebben de betrekkingen tussen UMNO en PAP aanzienlijk onder druk gezet, waarbij Tunku Abdul Rahman, de premier van Maleisië, herhaaldelijk kritiek uitte op de niet-gemeenschappelijke politiek van de PAP en hen ervan beschuldigde zich te bemoeien met de zaken van UMNO.Deze ideologische botsingen en de rassenrellen speelden een cruciale rol in de uiteindelijke scheiding van Singapore van Maleisië, wat leidde tot de onafhankelijkheidsverklaring van Singapore op 9 augustus 1965.De rassenrellen van 1964 hebben een diepgaande invloed gehad op het nationale bewustzijn en beleid van Singapore.Terwijl het officiële verhaal vaak de politieke kloof tussen UMNO en PAP benadrukt, herinneren veel Singaporezen zich dat de rellen voortkwamen uit religieuze en raciale spanningen.Na de rellen legde Singapore, na het verkrijgen van onafhankelijkheid, de nadruk op multiculturalisme en multiracialisme, en verankerde het niet-discriminerende beleid in de grondwet van Singapore.De regering introduceerde ook educatieve programma’s en herdenkingen, zoals Racial Harmony Day, om jongere generaties voor te lichten over het belang van raciale en religieuze harmonie, waarbij lessen werden getrokken uit de tumultueuze gebeurtenissen van 1964.