De Saoedische verovering van Hejaz, ook wel bekend als de Tweede Saoedisch-Hasjemitische Oorlog of de Hejaz-Nejd-oorlog, vond plaats in 1924-1925. Dit conflict, onderdeel van de langdurige rivaliteit tussen de Hasjemieten van Hejaz en de Saoedi's van Riyad (Nejd), leidde tot de opname van Hejaz in het Saoedische domein, wat het einde markeerde van het Hasjemitische koninkrijk Hejaz.
Het conflict laaide opnieuw op toen pelgrims uit Nejd de toegang tot heilige plaatsen in Hejaz werd ontzegd. [Abdulaziz] van Nejd startte de campagne op 29 augustus 1924 en veroverde Taif met weinig weerstand. Mekka viel op 13 oktober 1924 in handen van Saoedische troepen, nadat de pleidooien van Sharif Hussein bin Ali voor Britse hulp waren afgewezen. Na de val van Mekka erkende een Islamitische Conferentie in Riyad in oktober 1924 de controle van Ibn Saud over de stad.
Terwijl de Saoedische troepen oprukten, viel het Hejazi-leger uiteen. [39] Medina gaf zich op 9 december 1925 over, gevolgd door Yanbu. Jeddah capituleerde in december 1925, terwijl Saoedische troepen op 8 januari 1926 binnenkwamen, na onderhandelingen waarbij koning bin Ali, Abdulaziz en de Britse consul betrokken waren.
Abdulaziz werd na zijn overwinning uitgeroepen tot koning van Hejaz, en de regio werd onder zijn heerschappij samengevoegd met het koninkrijk Nejd en Hejaz. Hussein van Hejaz, die was afgetreden, verhuisde naar Akaba om de militaire inspanningen van zijn zoon te steunen, maar werd door de Britten naar Cyprus verbannen. Ali bin [Hussein] nam tijdens de oorlog de Hejazi-troon over, maar de val van het koninkrijk leidde tot de ballingschap van de Hasjemitische dynastie. Desondanks bleven de Hasjemieten regeren in Transjordanië en Irak.