Toen Saud in 1953 na de dood van zijn vader koning werd, voerde hij een reorganisatie door van de Saoedische regering, waarmee hij de traditie vestigde van de koning die de Raad van Ministers voorzat.Hij streefde ernaar vriendschappelijke betrekkingen met de Verenigde Staten te onderhouden en tegelijkertijd de Arabische landen te steunen in hun conflicten tegen Israël.Tijdens zijn bewind sloot Saoedi-Arabië zich in 1961 aan bij de Niet-Gebonden Beweging.De economie van het koninkrijk kende aanzienlijke welvaart als gevolg van de toegenomen olieproductie, waardoor ook de politieke invloed internationaal werd vergroot.Deze plotselinge rijkdom was echter een tweesnijdend zwaard.De culturele ontwikkeling, vooral in de Hejaz-regio, versnelde dankzij de vooruitgang in media zoals kranten en radio.Toch versterkte de toestroom van buitenlanders de bestaande xenofobe tendensen.Tegelijkertijd werden de overheidsuitgaven steeds extravaganter en verkwistender.Ondanks de pas ontdekte olierijkdom werd het koninkrijk geconfronteerd met financiële uitdagingen, waaronder overheidstekorten en de behoefte aan buitenlandse leningen, voornamelijk als gevolg van het overdadige bestedingspatroon tijdens het bewind van koning Saud in de jaren vijftig.^[47]Saud, die zijn vader Abdulaziz (Ibn Saud) in 1953 opvolgde, werd gezien als een extravagante spender, waardoor het koninkrijk in financiële moeilijkheden kwam.Zijn regering werd gekenmerkt door financieel wanbeheer en een gebrek aan focus op ontwikkeling.Faisal, die als bevoegde minister en diplomaat had gediend, was daarentegen fiscaal conservatiever en ontwikkelingsgerichter.Hij maakte zich zorgen over de economische instabiliteit van het koninkrijk onder het bewind van Saud en zijn afhankelijkheid van olie-inkomsten.Faisals drang naar financiële hervormingen en modernisering, gekoppeld aan zijn wens om een ​​duurzamer economisch beleid te voeren, bracht hem op gespannen voet met het beleid en de aanpak van Saud.Dit fundamentele verschil in bestuur en financieel beheer leidde tot toenemende spanningen tussen de twee broers, wat er uiteindelijk toe leidde dat Faisal in 1964 Saud als koning verving. Faisals opkomst werd ook beïnvloed door druk van de koninklijke familie en religieuze leiders, die zich zorgen maakten over het wanbeheer van Saud dat de de stabiliteit en de toekomst van het koninkrijk.Dit was van bijzonder belang gezien de Arabische Koude Oorlog tussen de Verenigde Arabische Republiek van Gamel Abdel Nasser en de pro-Amerikaanse Arabische monarchieën.Als gevolg hiervan werd Saud in 1964 afgezet ten gunste van Faisal ^[.]