Saud van Saoedi -Arabië

Toen hij in 1953 koning werd na de dood van zijn vader, implementeerde Saud een reorganisatie van de Saoedische regering, die de traditie vestigde van de koning die de Raad van Ministers voorzit. Hij streefde ernaar om vriendelijke betrekkingen met de Verenigde Staten te onderhouden en tegelijkertijd Arabische landen te ondersteunen in hun conflicten tegen Israël. Tijdens zijn bewind sloot Saoedi-Arabië zich aan bij de niet-afgestemde beweging in 1961.

De economie van het koninkrijk ondervond een aanzienlijke welvaart als gevolg van verhoogde olieproductie, die ook zijn politieke invloed internationaal verbeterde. Deze plotselinge rijkdom was echter een tweesnijdend zwaard. Culturele ontwikkeling, met name in de regio Hejaz, versneld met vooruitgang in media zoals kranten en radio. Toch verhoogde de instroom van buitenlanders de bestaande xenofobe neigingen.

Tegelijkertijd werden de uitgaven van de overheid steeds extravaganter en verspillend. Ondanks de nieuwe olie -rijkdom stond het koninkrijk voor financiële uitdagingen, waaronder overheidstekorten en de noodzaak van buitenlandse leningen, voornamelijk vanwege de weelderige bestedingsgewoonten tijdens het bewind van King Saud in de jaren 1950. ^[47]

Saud, die in 1953 zijn vader Abdulaziz (Ibn Saud) opvolgde, werd gezien als een extravagante spender, die het koninkrijk in financiële moeilijkheden leidde. Zijn bewind werd gekenmerkt door financieel wanbeheer en een gebrek aan focus op ontwikkeling. Faisal, die daarentegen had gediend als een bevoegde minister en diplomaat, was fiscaal conservatiever en ontwikkelingsgerichte. Hij maakte zich zorgen over de economische instabiliteit van het koninkrijk onder de heerschappij van Saud en de afhankelijkheid van de olie -inkomsten. Faisal's drang naar financiële hervorming en modernisering, in combinatie met zijn wens om een ​​duurzamer economisch beleid te implementeren, stelde hem op gespannen voet met het beleid en de aanpak van Saud.

Dit fundamentele verschil in bestuur en financieel management leidde tot een toenemende spanning tussen de twee broers, wat uiteindelijk resulteerde in Faisal die Saud als koning vervangde in 1964. Faisal's ascensie werd ook beïnvloed door druk van de koninklijke familie en religieuze leiders, die zich zorgen maakten over de wanbeheer van Saud die de stabiliteit en de toekomst van het koninkrijk beïnvloedde. Dit was van speciale zorg gezien de Arabische Koude Oorlog tussen de Verenigde Arabische Republiek van Gamel Abdel Nasser en de pro-VS Arabische monarchieën. Als gevolg hiervan werd Saud in 1964 afgezet voor Faisal. ^[48]