Het Indiase nucleaire programma kreeg te maken met aanzienlijke uitdagingen na de eerste nucleaire test van het land, met de codenaam Smiling Buddha, in 1974. De Nuclear Suppliers Group (NSG), opgericht als reactie op de test, legde een technologisch embargo op aan India (en Pakistan , dat zijn eigen land nastreefde). nucleair programma).Dit embargo belemmerde de nucleaire ontwikkeling van India ernstig vanwege een gebrek aan inheemse hulpbronnen en de afhankelijkheid van geïmporteerde technologie en hulp.In een poging de internationale spanningen te verminderen, verklaarde premier Indira Gandhi tegenover de Internationale Organisatie voor Atoomenergie (IAEA) dat het nucleaire programma van India bedoeld was voor vreedzame doeleinden, ondanks het feit dat hij toestemming had gegeven voor voorbereidend werk aan een waterstofbom.Door de noodtoestand van 1975 en de daaropvolgende politieke instabiliteit ontbeerde het nucleaire programma echter zonder duidelijk leiderschap en richting.Ondanks deze tegenslagen ging het werk aan de waterstofbom door, zij het langzaam, onder leiding van werktuigbouwkundig ingenieur M. Srinivasan.Premier Morarji Desai, die bekend stond om zijn pleidooi voor de vrede, besteedde aanvankelijk weinig aandacht aan het nucleaire programma.In 1978 droeg de regering van Desai echter natuurkundige Raja Ramanna over aan het Indiase ministerie van Defensie en versnelde het nucleaire programma opnieuw.De ontdekking van het clandestiene atoombomprogramma van Pakistan, dat militaristischer gestructureerd was dan dat van India, maakte de nucleaire inspanningen van India urgenter.Het was duidelijk dat Pakistan op het punt stond zijn nucleaire ambities te verwezenlijken.In 1980 kwam Indira Gandhi weer aan de macht, en onder haar leiding kwam het nucleaire programma weer in een stroomversnelling.Ondanks aanhoudende spanningen met Pakistan, vooral over de kwestie Kasjmir, en internationaal toezicht, bleef India zijn nucleaire capaciteiten uitbreiden.Het programma boekte aanzienlijke vooruitgang onder leiding van Dr. APJ Abdul Kalam, een ruimtevaartingenieur, vooral op het gebied van de ontwikkeling van waterstofbommen en rakettechnologie.Het politieke landschap veranderde opnieuw in 1989 toen de Janata Dal-partij, geleid door vice-president Singh, aan de macht kwam.De diplomatieke spanningen met Pakistan namen toe, vooral vanwege de opstand in Kasjmir, en het Indiase raketprogramma boekte succes met de ontwikkeling van de Prithvi-raketten.Opeenvolgende Indiase regeringen waren voorzichtig met het uitvoeren van verdere kernproeven uit angst voor internationale tegenslag.De publieke steun voor het nucleaire programma was echter groot, wat premier Narasimha Rao ertoe bracht in 1995 aanvullende tests te overwegen. Deze plannen werden stopgezet toen de Amerikaanse inlichtingendienst testvoorbereidingen ontdekte op de Pokhran Test Range in Rajasthan.De Amerikaanse president Bill Clinton oefende druk uit op Rao om de tests stop te zetten, en premier Benazir Bhutto van Pakistan bekritiseerde de acties van India luidruchtig.In 1998 voerde India onder premier Atal Bihari Vajpayee een reeks kernproeven uit, Pokhran-II, en werd daarmee het zesde land dat zich bij de nucleaire club aansloot.Deze tests werden met de grootste geheimhouding uitgevoerd om detectie te voorkomen, waarbij een nauwgezette planning door wetenschappers, militaire officieren en politici betrokken was.De succesvolle voltooiing van deze tests markeerde een belangrijke mijlpaal in de nucleaire reis van India, waarbij zijn positie als kernmacht ondanks internationale kritiek en regionale spanningen werd bevestigd.