In mei 2008 werd Myanmar getroffen door cycloon Nargis, een van de dodelijkste natuurrampen in de geschiedenis van het land.De cycloon resulteerde in windsnelheden tot 215 km/u en veroorzaakte verwoestende verliezen, waarbij naar schatting meer dan 130.000 mensen omkwamen of vermist raakten en de schade opliep tot 12 miljard dollar.Ondanks de dringende behoefte aan hulp beperkte de isolationistische regering van Myanmar aanvankelijk de toegang van buitenlandse hulp, waaronder vliegtuigen van de Verenigde Naties die essentiële voorraden leverden.De VN omschrijven deze aarzeling om grootschalige internationale hulp toe te staan ​​als ‘ongekend’.Het restrictieve standpunt van de regering lokte scherpe kritiek uit van internationale instanties.Verschillende organisaties en landen drongen er bij Myanmar op aan onbeperkte hulp toe te staan.Uiteindelijk stemde de junta ermee in om beperkte soorten hulp, zoals voedsel en medicijnen, te accepteren, maar bleef buitenlandse hulpverleners of militaire eenheden in het land weigeren.Deze aarzeling leidde tot beschuldigingen dat het regime zou bijdragen aan een “door de mens veroorzaakte catastrofe” en mogelijk misdaden tegen de menselijkheid zou begaan.Op 19 mei stond Myanmar hulp toe van de Associatie van Zuidoost-Aziatische Naties (ASEAN) en stemde er later mee in om alle hulpverleners, ongeacht hun nationaliteit, het land binnen te laten.De regering bleef echter resistent tegen de aanwezigheid van buitenlandse militaire eenheden.Een Amerikaanse luchtvaartgroep vol hulpgoederen werd gedwongen te vertrekken nadat hen de toegang was geweigerd.In tegenstelling tot de internationale kritiek prees de Birmese regering later de VN-hulp, hoewel er ook berichten naar voren kwamen over de militaire handelshulp voor arbeid.