De "Burmese Weg naar het Socialisme" was een economisch en politiek programma dat in Birma (nu Myanmar) werd geïnitieerd na de staatsgreep van 1962 onder leiding van generaal Ne Win.Het plan was bedoeld om Birma om te vormen tot een socialistische staat, waarin elementen van het boeddhisme en het marxisme werden gecombineerd.^[81] Onder dit programma nationaliseerde de Revolutionaire Raad de economie en nam belangrijke industrieën, banken en buitenlandse bedrijven over.Particuliere ondernemingen werden vervangen door staatsbedrijven of coöperatieve ondernemingen.Dit beleid sloot Birma feitelijk af van de internationale handel en buitenlandse investeringen, waardoor het land in de richting van zelfredzaamheid werd geduwd.De resultaten van de implementatie van de Birmese Weg naar het Socialisme waren rampzalig voor het land.^[82] De nationalisatie-inspanningen leidden tot inefficiëntie, corruptie en economische stagnatie.De deviezenreserves slonken en het land kreeg te maken met ernstige voedsel- en brandstoftekorten.Terwijl de economie instortte, floreerden de zwarte markten en werd de algemene bevolking geconfronteerd met extreme armoede.Het isolement van de wereldgemeenschap leidde tot technologische achterstand en verder verval van de infrastructuur.Het beleid had ook diepgaande sociaal-politieke implicaties.Het heeft tientallen jaren van autoritair bewind onder het leger mogelijk gemaakt, waarbij de politieke oppositie werd onderdrukt en de burgerlijke vrijheden werden onderdrukt.De regering legde strenge censuur op en promootte een vorm van nationalisme waardoor veel etnische minderheden zich gemarginaliseerd voelden.Ondanks zijn streven naar egalitarisme en ontwikkeling heeft de Birmese Weg naar het Socialisme het land verarmd en geïsoleerd achtergelaten, en heeft het aanzienlijk bijgedragen aan het complexe web van sociale en economische problemen waarmee Myanmar vandaag de dag wordt geconfronteerd.