De Birmese staatsgreep van 1962 vond plaats op 2 maart 1962 onder leiding van generaal Ne Win, die de macht greep van de democratisch gekozen regering van premier U Nu.^[79] De staatsgreep werd door Ne Win gerechtvaardigd als noodzakelijk om de eenheid van het land te behouden, aangezien er toenemende etnische en communistische opstanden waren.De onmiddellijke nasleep van de staatsgreep zag de afschaffing van het federale systeem, de ontbinding van de grondwet en de oprichting van een Revolutionaire Raad onder leiding van Ne Win.^[80] Duizenden politieke tegenstanders werden gearresteerd en Birmese universiteiten werden twee jaar lang gesloten.Het regime van Ne Win voerde de ‘Birmese Weg naar het Socialisme’ in, die onder meer het nationaliseren van de economie inhield en het afsnijden van bijna alle buitenlandse invloeden.Dit leidde tot economische stagnatie en ontberingen voor het Birmese volk, waaronder voedseltekorten en een schaarste aan basisvoorzieningen.Birma werd een van de meest verarmde en geïsoleerde landen ter wereld, waarbij het leger een sterke controle over alle aspecten van de samenleving behield.Ondanks deze strijd bleef het regime tientallen jaren aan de macht.De staatsgreep van 1962 had langdurige gevolgen voor de Birmese samenleving en politiek.Het vormde niet alleen het toneel voor tientallen jaren van militair bewind, maar heeft ook de etnische spanningen in het land ernstig verergerd.Veel minderheidsgroepen voelden zich gemarginaliseerd en uitgesloten van de politieke macht, wat aanhoudende etnische conflicten aanwakkerde die tot op de dag van vandaag voortduren.De staatsgreep onderdrukte ook de politieke en burgerlijke vrijheden, met aanzienlijke beperkingen van de vrijheid van meningsuiting en vergadering, waardoor het politieke landschap van Myanmar (voorheen Birma) de komende jaren vorm zou krijgen.