Montenegro heeft zwaar geleden onder de Eerste Wereldoorlog .Kort nadat Oostenrijk- Hongarije de oorlog had verklaard aan Servië (28 juli 1914), verloor Montenegro weinig tijd met het verklaren van de oorlog aan de Centrale Mogendheden – in eerste instantie aan Oostenrijk-Hongarije – op 6 augustus 1914, ondanks de belofte van de Oostenrijkse diplomatie Shkodër aan Montenegro af te staan. als het neutraal bleef.Met het oog op de coördinatie in de strijd tegen het vijandelijke leger werd de Servische generaal Bozidar Jankovic benoemd tot hoofd van het opperbevel van zowel de Servische als de Montenegrijnse legers.Montenegro ontving 30 artilleriestukken en financiële hulp van 17 miljoen dinars van Servië.Frankrijk droeg een koloniaal detachement van 200 man bij dat zich aan het begin van de oorlog in Cetinje bevond, evenals twee radiostations - gelegen op de top van de berg Lovćen en in Podgorica.Tot 1915 voorzag Frankrijk Montenegro van het benodigde oorlogsmateriaal en voedsel via de haven van Bar, die werd geblokkeerd door Oostenrijkse slagschepen en onderzeeërs.In 1915 nam Italië deze rol over en voerde de bevoorrading tevergeefs en onregelmatig over de lijn Shengjin-Bojana-Skadarmeer, een onbeveiligde route vanwege voortdurende aanvallen van Albanese ongeregelde troepen georganiseerd door Oostenrijkse agenten.Gebrek aan essentiële materialen leidde er uiteindelijk toe dat Montenegro zich overgaf.Oostenrijk-Hongarije stuurde een apart leger om Montenegro binnen te vallen en een samenvloeiing van de Servische en Montenegrijnse legers te voorkomen.Deze strijdmacht werd echter afgeslagen en vanaf de top van het sterk versterkte Lovćen zetten de Montenegrijnen het bombardement op Kotor voort dat in handen was van de vijand.Het Oostenrijks-Hongaarse leger slaagde erin de stad Pljevlja te veroveren, terwijl de Montenegrijnen aan de andere kant Budva innamen, dat toen onder Oostenrijkse controle stond.De Servische overwinning in de Slag om Cer (15-24 augustus 1914) leidde de vijandelijke troepen af ​​van Sandjak, en Pljevlja kwam opnieuw in Montenegrijnse handen.Op 10 augustus 1914 voerde de Montenegrijnse infanterie een krachtige aanval uit op de Oostenrijkse garnizoenen, maar ze slaagden er niet in het voordeel dat ze eerst hadden behaald, waar te maken.Ze verzetten zich met succes tegen de Oostenrijkers tijdens de tweede invasie van Servië (september 1914) en slaagden er bijna in Sarajevo te veroveren.Met het begin van de derde Oostenrijks-Hongaarse invasie moest het Montenegrijnse leger zich echter terugtrekken voordat er veel overmacht was, en de Oostenrijks-Hongaarse, Bulgaarse en Duitse legers veroverden uiteindelijk Servië (december 1915).Het Servische leger overleefde het echter en begon onder leiding van koning Peter I van Servië zich terug te trekken door Albanië.Om de Servische terugtocht te ondersteunen, nam het Montenegrijnse leger, onder leiding van Janko Vukotic, deel aan de Slag om Mojkovac (6-7 januari 1916).Montenegro kreeg ook te maken met een grootschalige invasie (januari 1916) en bleef de rest van de oorlog in het bezit van de Centrale Mogendheden.Zie Servische Campagne (Eerste Wereldoorlog) voor details.De Oostenrijkse officier Viktor Weber Edler von Webenau was tussen 1916 en 1917 militair gouverneur van Montenegro. Daarna vervulde Heinrich Clam-Martinic deze functie.Koning Nicolaas vluchtte naar Italië (januari 1916) en vervolgens naar Frankrijk;de regering verplaatste haar activiteiten naar Bordeaux.Uiteindelijk bevrijdden de geallieerden Montenegro van de Oostenrijkers.Een nieuw bijeengeroepen Nationale Vergadering van Podgorica beschuldigde de koning ervan een afzonderlijke vrede met de vijand te zoeken en zette hem vervolgens af, verbood zijn terugkeer en besloot dat Montenegro zich op 1 december 1918 bij het koninkrijk Servië zou voegen. Een deel van het voormalige Montenegrijnse leger troepen die nog steeds loyaal waren aan de koning begonnen een opstand tegen de fusie, de Kerstopstand (7 januari 1919).