De opstand in Montenegro was een opstand tegen de Italiaanse bezettingsmacht in Montenegro.Het werd op 13 juli 1941 geïnitieerd door de Communistische Partij van Joegoslavië en werd binnen zes weken onderdrukt, maar ging met een veel lagere intensiteit door tot de Slag om Pljevlja op 1 december 1941. De opstandelingen werden geleid door een combinatie van communisten en voormalige officieren van het Koninklijke Joegoslavische leger. uit Montenegro.Sommige officieren waren onlangs vrijgelaten uit krijgsgevangenenkampen nadat ze gevangen waren genomen tijdens de invasie van Joegoslavië.De communisten leidden de organisatie en leverden politieke commissarissen, terwijl de opstandige strijdkrachten werden geleid door voormalige officieren.Binnen drie weken na het begin van de opstand slaagden de opstandelingen erin bijna het hele grondgebied van Montenegro te veroveren.De Italiaanse troepen werden gedwongen zich terug te trekken naar hun bolwerken in Pljevlja, Nikšić, Cetinje en Podgorica.Het tegenoffensief van meer dan 70.000 Italiaanse troepen, onder bevel van generaal Alessandro Pirzio Biroli, werd bijgestaan ​​door de Sandžak-moslimmilitie en Albanese onregelmatige troepen uit grensgebieden tussen Montenegro en Albanië, en onderdrukte de opstand binnen zes weken.Josip Broz Tito ontsloeg Milovan Đilas van het bevel over de partizanen in Montenegro vanwege zijn fouten tijdens de opstand, vooral omdat Đilas koos voor een frontale strijd in plaats van guerrillatactieken tegen de Italiaanse strijdkrachten en vanwege zijn "linkse fouten".Na de grote nederlaag van 1 december 1941 tijdens de mislukte aanval van de communistische troepen op het Italiaanse garnizoen in Pljevlja, verlieten veel soldaten de partizanentroepen en sloten zich aan bij de anti-communist Chetniks.Na deze nederlaag terroriseerden de communisten de mensen die zij als hun vijanden beschouwden, wat velen in Montenegro tegenwerkte.De nederlaag van de communistische strijdkrachten tijdens de Slag om Pljevlja, gecombineerd met het terreurbeleid dat zij voerden, waren de belangrijkste redenen voor de uitbreiding van het conflict tussen de communistische en nationalistische opstandelingen in Montenegro na de opstand.In de tweede helft van december 1941 begonnen nationalistische militaire officieren Đurišić en Lašić met een mobilisatie van gewapende eenheden los van de partizanen.