Het Pahang-sultanaat, ook wel het oude Pahang-sultanaat genoemd, in tegenstelling tot het moderne Pahang-sultanaat, was een Maleisische moslimstaat die in de 15e eeuw op het oostelijke Maleisische schiereiland werd opgericht.Op het hoogtepunt van zijn invloed was het Sultanaat een belangrijke macht in de geschiedenis van Zuidoost-Azië en controleerde het het hele Pahang-bekken, grenzend aan het noorden, het Pattani-sultanaat, en grenzend aan dat van het Johor-sultanaat in het zuiden.In het westen breidde het ook de jurisdictie uit over een deel van het hedendaagse Selangor en Negeri Sembilan.^[60]Het sultanaat vindt zijn oorsprong als vazal van Melaka, waarbij de eerste sultan een Melakan-prins was, Muhammad Shah, zelf de kleinzoon van Dewa Sura, de laatste pre-Melakan-heerser van Pahang.^[61] In de loop der jaren werd Pahang onafhankelijk van de Melakan-controle en op een gegeven moment vestigde het zich zelfs als een rivaliserende staat voor Melaka ^[62] tot de ondergang van laatstgenoemde in 1511. Gedurende deze periode was Pahang nauw betrokken bij pogingen om het schiereiland te bevrijden. van de verschillende buitenlandse imperiale machten;Portugal , Nederland en Atjeh.Na een periode van Atjehse invallen in het begin van ^[de] 17e eeuw ging Pahang een fusie aan met de opvolger van Melaka, Johor, toen de 14e sultan, Abdul Jalil Shah III, ook werd gekroond tot de 7e sultan van Johor.Na een periode van vereniging met Johor werd het uiteindelijk aan het einde ^[van] de 19e eeuw nieuw leven ingeblazen als een modern soeverein sultanaat door de Bendahara-dynastie.^[65]