De Lao-opstand van 1826-1828 was een poging van koning Anouvong van het koninkrijk Vientiane om een ​​einde te maken aan de heerschappij van Siam en het voormalige koninkrijk Lan Xang te herscheppen.In januari 1827 trokken de Laotiaanse legers van de koninkrijken Vientiane en Champasak zuid- en westwaarts over het Khorat-plateau en rukten op tot aan Saraburi, slechts drie dagen lopen van de Siamese hoofdstad Bangkok.De Siamezen voerden een tegenaanval uit in het noorden en oosten, waardoor de Laotiaanse strijdkrachten zich moesten terugtrekken en uiteindelijk de hoofdstad Vientiane innamen.Anouvong faalde zowel in zijn poging om de Siamese opmars te weerstaan, als in zijn poging om de verdere politieke fragmentatie onder de Laotiërs een halt toe te roepen.Het koninkrijk Vientiane werd afgeschaft, de bevolking werd met geweld naar Siam verplaatst en de voormalige territoria vielen onder de directe controle van het Siamese provinciale bestuur.De koninkrijken Champasak en Lan Na werden nauwer bij het Siamese administratieve systeem betrokken.Het koninkrijk Luang Prabang was verzwakt, maar liet de meeste regionale autonomie toe.Bij zijn expansie naar de Laotiaanse staten heeft Siam zichzelf te veel uitgebreid.De opstand was een directe oorzaak van de Siamees-Vietnamese oorlogen in de jaren dertig en veertig van de negentiende eeuw.De slavenaanvallen en gedwongen bevolkingsverplaatsingen door Siam leidden tot een demografische ongelijkheid tussen de gebieden die uiteindelijk Thailand en Laos zouden worden, en vergemakkelijkten de 'beschavingsmissie' van de Fransen naar Laotiaanse gebieden in de tweede helft van de negentiende eeuw.