Onder het bewind van koning Sourigna Vongsa (1637–1694) beleefde Lan Xang een periode van zevenenvijftig jaar van vrede en herstel.^[45] Gedurende deze periode bevond de Lan Xang-sangha zich op de top van de macht en trok hij monniken en nonnen uit heel Zuidoost-Azië voor religieuze studie.Literatuur, kunst, muziek en hofdans beleefden een heropleving.Koning Sourigna Vongsa herzag veel van de wetten van Lan Xang en richtte gerechtelijke rechtbanken op.Hij sloot ook een reeks verdragen die zowel handelsovereenkomsten als grenzen tussen de omliggende koninkrijken vastlegden.^[46]In 1641 legde Gerritt van Wuysthoff van de Verenigde Oost-Indische Compagnie formele handelscontacten met Lan Xang.Van Wuysthoff liet gedetailleerde Europese rekeningen van handelsgoederen na en bouwde compagnierelaties op met Lan Xang via Longvek en de Mekong.^[46]Toen Sourigna Vongsa in 1694 stierf, liet hij twee jonge kleinzonen (prins Kingkitsarat en prins Inthasom) en twee dochters (prinses Kumar en prinses Sumangala) achter met aanspraken op de troon.Er vond een opvolgingsgeschil plaats waarbij de neef van de koning, prins Sai Ong Hue, opdook;De kleinzonen van Sourigna Vongsa vluchtten in ballingschap in Sipsong Panna en prinses Sumangala naar Champasak.In 1705 nam prins Kingkitsarat een kleine troepenmacht over van zijn oom in Sipsong Panna en marcheerde richting Luang Prabang.De broer van Sai Ong Hue, de gouverneur van Luang Prabang, vluchtte en Kingkitsarat werd in Luang Prabang tot rivaliserende koning gekroond.In 1707 werd Lan Xang verdeeld en ontstonden de koninkrijken Luang Prabang en Vientiane.