De Masoreten waren groepen Joodse schriftgeleerden die werkten van rond het einde van de 5e tot de 10e eeuw na Christus, voornamelijk gevestigd in het middeleeuwse Palestina (Jund Filastin) in de steden Tiberias en Jeruzalem, maar ook in Irak (Babylonië). Elke groep stelde een systeem van uitspraak- en grammaticale richtlijnen samen in de vorm van diakritische noten (niqqud) over de externe vorm van de bijbeltekst in een poging om de uitspraak, paragraaf- en versindelingen en cantillation van de Hebreeuwse Bijbel (de Tenach) te standaardiseren. voor de wereldwijde Joodse gemeenschap.
De ben Asher-familie van Masoreten was grotendeels verantwoordelijk voor het behoud en de productie van de masoretische tekst, hoewel er een alternatieve masoretische tekst bestond van de ben Naftali-masoreten, die ongeveer 875 verschillen vertoont met de ben Asher-tekst. De halachische autoriteit Maimonides onderschreef de ben Asher als superieur, hoewel deEgyptisch- joodse geleerde Saadya Gaon al-Fayyumi de voorkeur had gegeven aan het ben Naphtali-systeem. Er is gesuggereerd dat de familie Ben Asher en de meerderheid van de Masoreten Karaïeten waren. Geoffrey Khan gelooft echter dat de familie Ben Asher waarschijnlijk geen Karaïet was, en Aron Dotan beweert dat er "doorslaggevende bewijzen zijn dat M. Ben-Asher geen Karaïet was.