In de 10e eeuw voor Christus ontstond er een aanzienlijk staatsbestel op het Gibeon-Gibeah-plateau in de zuidelijke Levant, dat later werd verwoest door Sjosjenq I, ook wel bekend als de bijbelse Sishak.^[31] Dit leidde tot een terugkeer naar kleine stadstaten in de regio.Tussen 950 en 900 vGT vormde zich echter een ander groot staatsbestel in de noordelijke hooglanden, met Tirzah als hoofdstad, en werd uiteindelijk de voorloper van het koninkrijk Israël.^[32] Het koninkrijk Israël consolideerde zich als regionale macht in de eerste helft van de 9e eeuw vGT ^[31] , maar viel in 722 vGT in handen van het Neo-Assyrische rijk.Ondertussen begon het koninkrijk Juda te bloeien in de tweede helft van de 9e eeuw vGT.^[31]Gunstige klimatologische omstandigheden in de eerste twee eeuwen van de Tweede IJzertijd stimuleerden de bevolkingsgroei, de uitbreiding van nederzettingen en een toename van de handel in de hele regio.^[33] Dit leidde tot de eenwording van de centrale hooglanden onder een koninkrijk met Samaria als hoofdstad ^[33] , mogelijk in de tweede helft van de 10e eeuw voor Christus, zoals aangegeven door de campagnes van een Egyptische farao Sjosjenq I.^[34] Het koninkrijk Israël werd duidelijk gesticht in de eerste helft van de 9e eeuw vGT, zoals blijkt uit de vermelding door de Assyrische koning Salmaneser III van "Ahab de Israëliet" tijdens de slag bij Qarqar in 853 vGT.^[31] De Mesha Stele, daterend uit ongeveer 830 vGT, verwijst naar de naam Jahweh, die wordt beschouwd als de eerste buitenbijbelse verwijzing naar de Israëlitische godheid.^[35] De bijbelse en Assyrische bronnen beschrijven massale deportaties uit Israël en hun vervanging door kolonisten uit andere delen van het rijk als onderdeel van het Assyrische imperiale beleid.^[36]De opkomst van Juda als operationeel koninkrijk vond iets later plaats dan Israël, in de tweede helft van de 9e eeuw v.Chr. ^[31] , maar dit is een onderwerp van aanzienlijke controverse.^[37] De zuidelijke hooglanden waren in de 10e en 9e eeuw voor Christus verdeeld over verschillende centra, waarbij geen enkele een duidelijk primaat had.^[38] Een aanzienlijke toename van de macht van de Judese staat wordt waargenomen tijdens de regering van Hizkia, tussen ongeveer 715 en 686 vGT.^[39] In deze periode werden opmerkelijke bouwwerken gebouwd zoals de Brede Muur en de Siloam-tunnel in Jeruzalem.^[39]Het koninkrijk Israël kende aanzienlijke welvaart in de late ijzertijd, gekenmerkt door stedelijke ontwikkeling en de bouw van paleizen, grote koninklijke omheiningen en vestingwerken.^{[40 De]} Israëlische economie was divers, met grote olijfolie- en wijnindustrieën.^[41] Het koninkrijk Juda was daarentegen minder ontwikkeld, aanvankelijk beperkt tot kleine nederzettingen rond Jeruzalem.^[42] De aanzienlijke residentiële activiteit van Jeruzalem wordt pas duidelijk in de 9e eeuw voor Christus, ondanks het bestaan ​​van eerdere administratieve structuren.^[43]Tegen de 7e eeuw vGT was Jeruzalem aanzienlijk gegroeid en had het een dominante positie verworven over zijn buren.^[44] Deze groei was waarschijnlijk het gevolg van een regeling met de Assyriërs om Juda te vestigen als een vazalstaat die de olijvenindustrie controleerde.^[44] Ondanks dat het onder de Assyrische heerschappij bloeide, werd Juda tussen 597 en 582 vGT geconfronteerd met vernietiging tijdens een reeks campagnes als gevolg van conflicten tussenEgypte en het Nieuw-Babylonische rijk na de ineenstorting van het Assyrische rijk.^[44]