Tegen het einde van de jaren zestig hadden ongeveer 500.000 Joden Algerije, Marokko en Tunesië verlaten.In een periode van twintig jaar zijn ongeveer 850.000 Joden uit Arabische landen verhuisd, waarbij 99% naar Israël, Frankrijk en Amerika verhuisde.Deze massamigratie resulteerde in geschillen over de aanzienlijke bezittingen en eigendommen die ze achterlieten, geschat op 150 miljard dollar vóór inflatie.^[205] Momenteel wonen ongeveer 9.000 Joden in de Arabische staten, voornamelijk in Marokko en Tunesië.Na 1967 verbrak het Sovjetblok (exclusief Roemenië) de diplomatieke betrekkingen met Israël.In deze periode vonden antisemitische zuiveringen plaats in Polen en nam het Sovjet-antisemitisme toe, wat veel Joden ertoe aanzette naar Israël te emigreren.De meesten kregen echter geen uitreisvisum en werden vervolgd, waarbij sommigen bekend werden als Prisoners of Zion.De overwinning van Israël in de Zesdaagse Oorlog gaf Joden voor het eerst in decennia toegang tot belangrijke religieuze plaatsen.Ze konden de Oude Stad van Jeruzalem binnengaan, bij de Westelijke Muur bidden en toegang krijgen tot de Grot van de Patriarchen in Hebron ^[206] en het Graf van Rachel in Bethlehem.Bovendien werden de olievelden in de Sinaï verworven, wat de zelfvoorziening van Israël op energiegebied ten goede kwam.In 1968 breidde Israël de leerplicht uit tot 16 jaar en startte het onderwijsintegratieprogramma's.Kinderen uit voornamelijk Sefardische/Mizrahi-buurten werden per bus naar middelbare scholen in meer welvarende gebieden gebracht, een systeem dat tot na 2000 bleef bestaan.Begin 1969, na de dood van Levi Eshkol, werd Golda Meir premier en won ze het grootste verkiezingspercentage in de Israëlische geschiedenis.Ze was de eerste vrouwelijke premier van Israël en de eerste vrouw die in de moderne tijd leiding gaf aan een staat in het Midden-Oosten.^[207]In september 1970 verdreef koning Hoessein van Jordanië de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO) uit Jordanië.Syrische tanks vielen Jordanië binnen om de PLO te helpen, maar trokken zich terug na Israëlische militaire dreigementen.De PLO verhuisde vervolgens naar Libanon, wat een aanzienlijke impact had op de regio en bijdroeg aan de Libanese burgeroorlog.De Olympische Spelen van 1972 in München waren getuige van een tragische gebeurtenis waarbij Palestijnse terroristen twee Israëlische teamleden doodden en negen gijzelaars namen.Een mislukte Duitse reddingspoging resulteerde in de dood van de gijzelaars en vijf kapers.De drie overlevende terroristen werden later vrijgelaten in ruil voor gijzelaars van een gekaapte Lufthansa-vlucht.^[208] Als reactie hierop lanceerde Israël luchtaanvallen, een aanval op het PLO-hoofdkwartier in Libanon en een moordcampagne tegen degenen die verantwoordelijk waren voor het bloedbad in München.