De Eerste Intifada was een aanzienlijke reeks Palestijnse protesten en gewelddadige rellen ^[219] die plaatsvonden in de door Israël bezette Palestijnse gebieden en in Israël.Het begon in december 1987, aangewakkerd door Palestijnse frustratie over de Israëlische militaire bezetting van de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook, die al sinds de Arabisch-Israëlische Oorlog van 1967 aan de gang was.De opstand duurde tot de Conferentie van Madrid van 1991, hoewel sommigen de conclusie ervan beschouwen als de ondertekening van de Oslo-akkoorden in 1993. ^[220]De Intifada begon op 9 december 1987 ^[221] in het vluchtelingenkamp Jabalia, ^[222] nadat bij een botsing tussen een vrachtwagen van het Israëlische leger (IDF) en een burgerauto vier Palestijnse arbeiders om het leven kwamen.De Palestijnen geloofden dat het incident, dat plaatsvond tijdens een periode van grote spanning, opzettelijk was, een bewering die Israël ontkende.^[223] De Palestijnse reactie omvatte protesten, burgerlijke ongehoorzaamheid en geweld, ^[224] inclusief graffiti, barricades en het gooien van stenen en molotovcocktails naar de IDF en haar infrastructuur.Naast deze acties waren er ook civiele inspanningen zoals algemene stakingen, boycots van Israëlische instellingen, economische boycots, weigering om belasting te betalen en de weigering om Israëlische rijbewijzen te gebruiken voor Palestijnse auto's.Israël heeft als reactie zo'n 80.000 soldaten ingezet.De Israëlische tegenmaatregelen, die aanvankelijk het veelvuldig gebruik van scherpe kogels in geval van rellen omvatten, werden door Human Rights Watch bekritiseerd als onevenredig, naast het liberale gebruik van dodelijk geweld door Israël.^[225] In de eerste 13 maanden werden 332 Palestijnen en 12 Israëliërs gedood.^[226] In het eerste jaar doodden Israëlische veiligheidstroepen 311 Palestijnen, waaronder 53 minderjarigen.Gedurende de zes jaar werden naar schatting 1.162 à 1.204 Palestijnen gedood door de IDF.^[227]Het conflict had ook gevolgen voor de Israëli's, waarbij 100 burgers en 60 IDF-personeel omkwamen, ^[228] vaak door militanten buiten de controle van de Unified National Leadership of the Uprising (UNLU) van de Intifada.Bovendien raakten meer dan 1.400 Israëlische burgers en 1.700 soldaten gewond.^[229] Een ander aspect van de Intifada was het intra-Palestijnse geweld, dat leidde tot de executie van ongeveer 822 Palestijnen die beschuldigd werden van samenwerking met Israël tussen 1988 en april 1994. ^[230] Naar verluidt heeft Israël informatie verkregen van ongeveer 18.000 Palestijnen, ^[] 230] ^[231] hoewel minder dan de helft bewezen contacten had met de Israëlische autoriteiten.^[231]