De periode rond 1026 vGT in Babylonië werd gekenmerkt door aanzienlijke onrust en politieke fragmentatie.De Babylonische dynastie van Nabu-shum-libur werd omvergeworpen door Aramese invallen, wat leidde tot een staat van anarchie in het hart van Babylonië, inclusief de hoofdstad.Deze periode van chaos duurde meer dan twintig jaar, waarin Babylon geen heerser had.Tegelijkertijd ontstond er in het zuiden van Mesopotamië, dat overeenkwam met de oude regio van de Sealand-dynastie, een aparte staat onder Dynastie V (1025-1004 v.Chr.).Deze dynastie, geleid door Simbar-shipak, een leider van een Kassite-clan, functioneerde onafhankelijk van het centrale Babylonische gezag.De wanorde in Babylon bood een kans voor Assyrische interventie.Ashur-nirari IV (1019–1013 vGT), de Assyrische heerser, greep deze kans en viel Babylonië binnen in 1018 vGT, waarbij hij de stad Atlila en enkele zuid-centrale Mesopotamische regio's veroverde.Na Dynastie V kwam een ​​andere Kassite-dynastie (Dynastie VI; 1003–984 vGT) aan de macht, die de controle over Babylon zelf lijkt te hebben bevestigd.Deze opleving was echter van korte duur, aangezien de Elamieten, onder koning Mar-biti-apla-usur, deze dynastie omverwierpen om Dynastie VII te vestigen (984-977 v.Chr.).Ook deze dynastie was niet in staat zichzelf in stand te houden en werd het slachtoffer van verdere Aramese invallen.De Babylonische soevereiniteit werd in 977 vGT hersteld door Nabû-mukin-apli, wat leidde tot de vorming van Dynastie VIII.Dynastie IX begon met Ninurta-kudurri-usur II, die in 941 vGT de troon besteeg.Gedurende deze tijd bleef Babylonië relatief zwak, met grote gebieden onder controle van de Aramese en Suteïsche bevolking.De Babylonische heersers uit deze periode bevonden zich vaak onder de invloed van of in conflict met de meer dominante regionale machten Assyrië en Elam, die beide delen van Babylonisch grondgebied hadden geannexeerd.