De Iraanse revolutie, die in 1979 culmineerde, markeerde een cruciale verandering in het politieke landschap van Iran, die leidde tot de omverwerping van de Pahlavi-dynastie en de oprichting van de Islamitische Republiek Iran.Deze overgang maakte een einde aan de monarchale heerschappij van Pahlavi en luidde de theocratische regering onder leiding van ayatollah Ruhollah Khomeini in.^[94] De afzetting van Pahlavi, de laatste sjah van Iran, betekende formeel het einde van de historische monarchie van Iran.^[95]Na de staatsgreep van 1953 bracht Pahlavi Iran op één lijn met het Westblok, met name de Verenigde Staten , om zijn autoritaire heerschappij te versterken.26 jaar lang handhaafde hij de positie van Iran, ver weg van de Sovjetinvloed .^[De] moderniseringsinspanningen van de Sjah, bekend als de Witte Revolutie, begonnen in 1963 en leidden tot de ballingschap van Khomeini, een uitgesproken tegenstander van Pahlavi's beleid.De ideologische spanningen tussen Pahlavi en Khomeini bleven echter voortduren, wat vanaf oktober ^{[1977 leidde tot wijdverbreide demonstraties tegen de regering.]}De brand in Cinema Rex in augustus 1978, waarbij honderden mensen omkwamen, werd een katalysator voor een bredere revolutionaire beweging.^[98] Pahlavi verliet Iran in januari 1979, en Khomeini keerde in februari terug uit ballingschap, begroet door enkele duizenden supporters.^[99] Op 11 februari 1979 stortte de monarchie in en nam Khomeini de macht over.^[100] Na het referendum over de Islamitische Republiek in maart 1979, waarin 98% van de Iraanse kiezers de verschuiving van het land naar een islamitische republiek goedkeurde, begon de nieuwe regering met pogingen om de huidige grondwet van de Islamitische Republiek Iran op te stellen;^[101] Ayatollah Khomeini kwam in december 1979 naar voren als de hoogste leider van Iran ^{[. 102]}Het succes van de Iraanse revolutie in 1979 werd vanwege de unieke kenmerken ervan wereldwijd verrast.In tegenstelling tot typische revoluties kwam deze niet voort uit een nederlaag in een oorlog, een financiële crisis, boerenopstanden of militaire ontevredenheid.In plaats daarvan vond het plaats in een land dat relatieve welvaart kende en snelle, diepgaande veranderingen teweegbracht.De revolutie was enorm populair en leidde tot een aanzienlijke ballingschap, die een groot deel van de huidige Iraanse diaspora vormde.^[103] Het verving de prowesterse seculiere en autoritaire monarchie van Iran door een antiwesterse islamistische theocratie.Dit nieuwe regime was gebaseerd op het concept van Velâyat-e Faqih (voogdij over de islamitische jurist), een bestuursvorm die zich uitstrekt over autoritarisme en totalitarisme.^[104]De revolutie stelde een ideologische kerndoelstelling voorop, namelijk de vernietiging van de Israëlische staat ^[105] en probeerde de soennitische invloed in de regio te ondermijnen.Het steunde het politieke overwicht van sjiieten en exporteerde Khomeinistische doctrines internationaal. Na de consolidatie van Khomeinistische facties begon Iran de sjiitische strijdbaarheid in de hele regio te steunen om de soennitische invloed te bestrijden en de Iraanse dominantie te vestigen, met als doel een door Iran geleide sjiitische politieke orde.