Na een lange periode van veilige Romeinse overheersing, was Pannonië vanaf de jaren 320 opnieuw veelvuldig in oorlog met de Oost-Germaanse en Sarmatische volkeren in het noorden en oosten.Zowel de Vandalen als de Goten marcheerden door de provincie en veroorzaakten enorme verwoestingen.^[6] Na de deling van het Romeinse Rijk bleef Pannonië onder de heerschappij van het West-Romeinse Rijk, hoewel het district Sirmium eigenlijk meer in de invloedssfeer van het Oosten lag.Terwijl de Latijnse bevolking van de provincie vluchtte voor de voortdurende invallen van de barbaren, ^[7] begonnen Hunnische groepen aan de rand van de Donau te verschijnen.In 375 GT begonnen de nomadische Hunnen Europa binnen te vallen vanuit de oostelijke steppen, waarmee het grote tijdperk van migraties werd ingeluid.In 380 drongen de Hunnen door tot in het huidige Hongarije en bleven tot ver in de 5e eeuw een belangrijke factor in de regio.De Pannonische provincies leden vanaf 379 onder de migratieperiode, de vestiging van de bondgenoot Goth-Alan-Hun veroorzaakte herhaaldelijk ernstige crises en verwoestingen, de tijdgenoten beschreven het als een staat van beleg, Pannonië werd een invasiecorridor zowel in het noorden als in het zuiden.De vlucht en emigratie van de Romeinen begon na twee zware decennia in 401, dit veroorzaakte ook een recessie in het seculiere en kerkelijke leven.De controle van de Hunnen breidde zich geleidelijk uit over Pannonia vanaf 410, uiteindelijk bekrachtigde het Romeinse rijk de overdracht van Pannonia door middel van een verdrag in 433. De vlucht en emigratie van de Romeinen uit Pannonië ging ononderbroken door tot de invasie van de Avaren.De Hunnen, profiterend van het vertrek van de Goten, Quadi, et al., Creëerden in 423 een aanzienlijk rijk in Hongarije.In 453 bereikten ze het hoogtepunt van hun expansie onder de bekende veroveraar Attila de Hun.Het rijk stortte in 455 ineen, toen de Hunnen werden verslagen door de naburige Germaanse stammen (zoals de Quadi, Gepidi en Sciri).