Het Nieuwe Rijk, ook bekend als het Egyptische Rijk, strekte zich uit van de 16e tot de 11e eeuw voor Christus en omvatte de achttiende tot de twintigste dynastie.Het volgde op de Tweede Tussenperiode en ging vooraf aan de Derde Tussenperiode.Dit tijdperk, dat door middel van koolstofdatering tussen 1570 en 1544 vGT ^[58] tot stand kwam, was de meest welvarende en machtigste fase van Egypte.^[59]De Achttiende Dynastie kende beroemde farao's als Ahmose I, Hatsjepsoet, Thoetmosis III, Amenhotep III, Achnaton en Toetanchamon.Ahmose I, beschouwd als de stichter van de dynastie, herenigde Egypte en voerde campagne in de Levant.Zijn ^[opvolgers] , Amenhotep I en Thoetmosis I, zetten militaire campagnes voort in Nubië en de Levant, waarbij Thoetmosis I de eerste farao was die de Eufraat overstak.^[61]Hatsjepsoet, de dochter van Thoetmosis I, ontpopte zich als een machtige heerser, herstelde handelsnetwerken en gaf opdracht tot belangrijke architectonische projecten.^[62] Thoetmosis III, bekend om zijn militaire bekwaamheid, breidde het Egyptische rijk uitgebreid uit.^[63] Amenhotep III, een van de rijkste farao's, valt op door zijn architectonische bijdragen.Een van de bekendste farao's uit de achttiende dynastie is Amenhotep IV, die zijn naam veranderde in Achnaton ter ere van de Aten, een voorstelling van de Egyptische god Ra.Tegen het einde van de achttiende dynastie was de status van Egypte radicaal veranderd.Geholpen door Achnatons schijnbare gebrek aan belangstelling voor internationale aangelegenheden hadden de Hettieten hun invloed geleidelijk uitgebreid naar de Levant en zo een grote macht in de internationale politiek geworden – een macht waarmee zowel Seti I als zijn zoon Ramses II tijdens de negentiende dynastie te maken zouden krijgen.De dynastie eindigde met de heersers Ay en Horemheb, die uit de officiële rangen opstonden.^[64]De negentiende dynastie van het oude Egypte werd gesticht door vizier Ramses I, aangesteld door de laatste heerser van de achttiende dynastie, farao Horemheb.De korte regering van Ramses I diende als een overgangsperiode tussen de heerschappij van Horemheb en het tijdperk van meer dominante farao's.Zijn zoon, Seti I, en kleinzoon, Ramses II, speelden een bijzondere rol bij het verheffen van Egypte tot een ongekend niveau van imperiale kracht en welvaart.Deze dynastie markeerde een belangrijke fase in de Egyptische geschiedenis, gekenmerkt door sterk leiderschap en expansionistisch beleid.De meest opmerkelijke farao van de twintigste dynastie, Ramses III, kreeg te maken met invasies door de Zeevolken en Libiërs en slaagde erin hen af ​​te weren, maar tegen hoge economische kosten.^[65] Zijn regering eindigde met interne strijd, wat de weg vrijmaakte voor het verval van het Nieuwe Rijk.Het einde van de dynastie werd gekenmerkt door een zwakke heerschappij, wat uiteindelijk leidde tot de opkomst van lokale machten zoals de hogepriesters van Amon en Smendes in Beneden-Egypte, wat het begin van de Derde Tussenperiode betekende.