De Zhou-dynastie (1046 v.Chr. tot ongeveer 256 v.Chr.) is de langst bestaande dynastie in de Chinese geschiedenis, hoewel haar macht gedurende de bijna acht eeuwen van haar bestaan ​​gestaag afnam.Aan het einde van het 2e millennium vGT ontstond de Zhou-dynastie in de Wei-riviervallei van de moderne westelijke provincie Shaanxi, waar ze door de Shang tot westerse beschermers werden benoemd.Een coalitie onder leiding van de heerser van de Zhou, koning Wu, versloeg de Shang in de Slag bij Muye.Ze namen het grootste deel van de centrale en lagere vallei van de Gele Rivier over en belemmerden hun familieleden en bondgenoten in semi-onafhankelijke koninkrijken in de hele regio.Verschillende van deze staten werden uiteindelijk machtiger dan de Zhou-koningen.De koningen van Zhou beriepen zich op het concept van het Mandaat van de Hemel om hun heerschappij te legitimeren, een concept dat van invloed was op bijna elke volgende dynastie.Net als Shangdi regeerde de hemel (tian) over alle andere goden, en besliste hij wie over China zou regeren.Men geloofde dat een heerser het mandaat van de hemel verloor toen zich grote aantallen natuurrampen voordeden, en wanneer, meer realistisch gezien, de soeverein blijkbaar zijn zorg voor het volk had verloren.Als reactie daarop zou het koninklijk huis worden omvergeworpen en zou een nieuw huis regeren, nadat het het mandaat van de hemel had gekregen.De Zhou richtten twee hoofdsteden op, Zongzhou (nabij het moderne Xi'an) en Chengzhou (Luoyang), en verhuisden regelmatig tussen deze twee.De Zhou-alliantie breidde zich geleidelijk oostwaarts uit naar Shandong, zuidoostwaarts naar de Huai-riviervallei en zuidwaarts naar de Yangtze-riviervallei.