Radiokoolstofdatering van een grot in Laang Spean in de provincie Battambang, in het noordwesten van Cambodja, bevestigde de aanwezigheid van stenen werktuigen van Hoabinhian uit 6000-7000 v.Chr. en aardewerk uit 4200 v.Chr.^[1] Vondsten sinds 2012 leiden tot de algemene interpretatie dat de grot de archeologische overblijfselen bevat van een eerste bezetting door groepen jagers en verzamelaars, gevolgd door neolithische mensen met hoogontwikkelde jachtstrategieën en technieken voor het maken van stenen werktuigen, evenals zeer artistiek aardewerk. maken en ontwerpen, en met uitgebreide sociale, culturele, symbolische en voorbeeldige praktijken.^[2] Cambodja nam deel aan de Maritime Jade Road, die 3000 jaar lang in de regio bestond, beginnend in 2000 v.Chr. Tot 1000 n.Chr.^[3]Schedels en menselijke botten gevonden bij Samrong Sen in de provincie Kampong Chhnang dateren uit 1500 v.Chr.Heng Sophady (2007) heeft vergelijkingen gemaakt tussen Samrong Sen en de cirkelvormige grondwerklocaties in Oost-Cambodja.Deze mensen zijn mogelijk vanuit Zuidoost-China naar het Indochinese schiereiland gemigreerd.Geleerden herleiden de eerste rijstteelt en de eerste bronsproductie in Zuidoost-Azië tot deze mensen.De ijzertijd in Zuidoost-Azië begint rond 500 v.Chr. en duurt tot het einde van het Funan-tijdperk - rond 500 n.Chr., aangezien het het eerste concrete bewijs levert voor duurzame maritieme handel en sociaal-politieke interactie met India en Zuid-Azië.Tegen de eerste eeuw hadden de kolonisten complexe, georganiseerde samenlevingen en een gevarieerde religieuze kosmologie ontwikkeld, waarvoor geavanceerde gesproken talen nodig waren die sterk verwant waren aan die van vandaag.De meest geavanceerde groepen woonden langs de kust en in de lagere vallei van de Mekong-rivier en de deltagebieden in huizen op palen waar ze rijst verbouwden, visten en gedomesticeerde dieren hielden.^[4]