In 1947, na de opdeling van India, werd Oost-Bengalen onderdeel van de Dominion van Pakistan .Ondanks dat ze met 44 miljoen mensen de meerderheid vormden, was de Bengaalssprekende bevolking van Oost-Bengalen ondervertegenwoordigd in de Pakistaanse regering, het ambtenarenapparaat en het leger, die werden gedomineerd door de westelijke vleugel.^[1] Een cruciale gebeurtenis vond plaats in 1947 tijdens een nationale onderwijstop in Karachi, waar in een resolutie het Urdu als de enige staatstaal werd bepleit, wat tot onmiddellijke tegenstand in Oost-Bengalen leidde.Onder leiding van Abul Kashem eisten studenten in Dhaka Bengaalse erkenning als officiële taal en als onderwijsmedium.^[2] Ondanks deze protesten sloot de Pakistaanse Public Service Commission het Bengaals uit van officieel gebruik, waardoor de publieke verontwaardiging toenam.^[3]Dit leidde tot aanzienlijke protesten, vooral op 21 februari 1952, toen studenten in Dhaka een verbod op openbare bijeenkomsten trotseerden.De politie reageerde met traangas en geweervuur, wat leidde tot verschillende sterfgevallen onder studenten.^[1] Het geweld escaleerde tot wanorde in de hele stad, met wijdverbreide stakingen en sluitingen.Ondanks pleidooien van lokale wetgevers weigerde de eerste minister, Nurul Amin, de kwestie adequaat aan te pakken.Deze gebeurtenissen leidden tot constitutionele hervormingen.Bengaals kreeg in 1954 erkenning als officiële taal naast Urdu, geformaliseerd in de grondwet van 1956.Het militaire regime onder Ayub Khan probeerde later echter het Urdu opnieuw als de enige nationale taal in te voeren.^[4]De taalbeweging was een belangrijke factor die leidde tot de Bevrijdingsoorlog in Bangladesh.De vriendjespolitiek van het militaire regime jegens West-Pakistan, in combinatie met economische en politieke verschillen, voedde de wrok in Oost-Pakistan.De oproep van de Awami League voor meer provinciale autonomie en de hernoeming van Oost-Pakistan naar Bangladesh stonden centraal in deze spanningen, die uiteindelijk culmineerden in de onafhankelijkheid van Bangladesh.