Luitenant-generaal Hussain Muhammad Ershad greep op 24 maart 1982 de macht in Bangladesh, te midden van een "ernstige politieke, economische en maatschappelijke crisis".Ontevreden over het bestuur van de toenmalige president Sattar en zijn weigering om het leger verder in de politiek te integreren, schortte Ershad de grondwet op, riep de staat van beleg af en startte economische hervormingen.Deze hervormingen omvatten onder meer het privatiseren van de door de staat gedomineerde economie en het aantrekken van buitenlandse investeringen, wat werd gezien als een positieve stap in de richting van het aanpakken van de ernstige economische problemen van Bangladesh.Ershad nam het presidentschap in 1983 op zich en behield zijn rol als legerleider en Chief Martial Law Administrator (CMLA).Hij probeerde oppositiepartijen te betrekken bij lokale verkiezingen onder de staat van beleg, maar toen hij werd afgewezen, won hij in maart 1985 een nationaal referendum over zijn leiderschap met een lage opkomst.De oprichting van de Jatiya-partij markeerde Ershads stap naar politieke normalisatie.Ondanks een boycot door grote oppositiepartijen zorgde de Jatiya-partij bij de parlementsverkiezingen in mei 1986 voor een bescheiden meerderheid, waarbij de deelname van de Awami League voor enige legitimiteit zorgde.Voorafgaand aan de presidentsverkiezingen in oktober trok Ershad zich terug uit de militaire dienst.De verkiezingen werden betwist vanwege beschuldigingen van stemonregelmatigheden en een lage opkomst, hoewel Ershad won met 84% van de stemmen.De staat van beleg werd in november 1986 opgeheven na grondwetswijzigingen om de acties van het regime van de staat van beleg te legitimeren.De poging van de regering in juli 1987 om een ​​wetsvoorstel goed te keuren voor militaire vertegenwoordiging in lokale bestuursraden leidde echter tot een verenigde oppositiebeweging, resulterend in wijdverbreide protesten en de arrestatie van activisten van de oppositie.Ershads reactie was het uitroepen van de noodtoestand en het ontbinden van het parlement, waarbij nieuwe verkiezingen voor maart 1988 werden gepland. Ondanks een boycot van de oppositie behaalde de Jatiya-partij bij deze verkiezingen een aanzienlijke meerderheid.In juni 1988 maakte een grondwetswijziging de islam tot staatsreligie van Bangladesh, te midden van controverse en tegenstand.Ondanks de eerste tekenen van politieke stabiliteit nam de oppositie tegen het bewind van Ershad eind 1990 toe, gekenmerkt door algemene stakingen en openbare bijeenkomsten, wat leidde tot een verslechterende situatie van openbare orde.In 1990 verenigden oppositiepartijen in Bangladesh, onder leiding van Khaleda Zia van BNP en Sheikh Hasina van de Awami League, zich tegen president Ershad.Hun protesten en stakingen, gesteund door studenten en islamitische partijen als Jamaat-e-Islami, hebben het land lamgelegd.Ershad trad op 6 december 1990 af. Na wijdverbreide onrust hield een interim-regering op 27 februari 1991 vrije en eerlijke verkiezingen.