De Krim-campagne begon in september 1854. In zeven colonnes vertrokken 400 schepen vanuit Varna, waarbij elke stoomboot twee zeilschepen sleepte.De stad ging op 13 september voor anker in de baai van Eupatoria, gaf zich over en 500 mariniers landden om het te bezetten.De stad en de baai zouden een uitwijkpositie bieden in geval van een ramp.De geallieerde troepen bereikten de Kalamita-baai aan de westkust van de Krim en begonnen op 14 september van boord te gaan.Prins Alexander Sergejevitsj Mensjikov, commandant van de Russische strijdkrachten op de Krim, werd verrast.Hij had niet gedacht dat de geallieerden zo kort voor het begin van de winter zouden aanvallen en had niet voldoende troepen kunnen mobiliseren om de Krim te verdedigen.De Britse troepen en cavalerie hadden vijf dagen nodig om van boord te gaan.Veel van de mannen waren ziek van cholera en moesten van de boten worden gedragen.Er waren geen faciliteiten om uitrusting over land te verplaatsen, dus moesten er groepen worden uitgezonden om karren en wagens te stelen van de plaatselijke Tataarse boerderijen.Het enige voedsel of water voor de mannen was het driedaagse rantsoen dat ze in Varna hadden gekregen.Er werden geen tenten of plunjezakken van de schepen gelost, dus brachten de soldaten hun eerste nachten door zonder onderdak, onbeschermd tegen de hevige regen of de zinderende hitte.Ondanks dat de plannen voor een verrassingsaanval op Sevastopol door de vertragingen werden ondermijnd, begon het leger zes dagen later, op 19 september, eindelijk naar het zuiden te trekken, met zijn vloten die hen ondersteunden.De mars omvatte het oversteken van vijf rivieren: de Bulganak, de Alma, Kacha, Belbek en Chernaya.De volgende ochtend marcheerde het geallieerde leger door de vallei om de Russen aan te vallen, wier troepen zich aan de andere kant van de rivier bevonden, op de Alma-hoogten.