In december 1855 schreef tsaar Nicolaas I aan prins Alexander Mensjikov, de Russische opperbevelhebber van de Krimoorlog, waarin hij eiste dat de versterkingen die naar de Krim werden gestuurd, een nuttig doel zouden krijgen en de vrees uitsprak dat vijandelijke landingen op Eupatoria een Gevaar.De tsaar vreesde terecht dat extra geallieerde troepen bij Eupatoria, 75 kilometer ten noorden van Sebastopol, de Krim van Rusland zouden kunnen scheiden bij de landengte van Perekop, waardoor de stroom van communicatie, materialen en versterkingen zou worden afgesneden.Kort daarna informeerde prins Mensjikov zijn officieren op de Krim dat tsaar Nicolaas erop stond dat Eupatoria zou worden ingenomen en vernietigd als het niet kon worden vastgehouden.Om de aanval uit te voeren, voegde Mensjikov eraan toe dat hij toestemming had gekregen om de versterkingen te gebruiken die momenteel op weg zijn naar de Krim, inclusief de 8th Infantry Division.Menshikov handelde toen om een ​​bevelvoerende officier te selecteren voor de aanval waarvoor zijn eerste en tweede keuze beide de opdracht afwezen, en verzon excuses om te voorkomen dat hij een offensief zou leiden waarvan geen van beiden geloofde dat het een succesvol resultaat zou hebben.Uiteindelijk koos Menshikov luitenant-generaal Stepan Khrulev, een artillerie-stafofficier die beschreven werd als bereid om "precies te doen wat je hem zegt", als de officier die de algehele leiding had over de onderneming.Om ongeveer 6 uur 's ochtends werden de eerste schoten afgevuurd toen de Turken een algemene kanonnade begonnen, ondersteund door geweervuur.Zo snel als ze konden reageren, begonnen de Russen hun eigen artillerievuur.Ongeveer een uur lang bleven beide partijen elkaar bombarderen.Gedurende deze tijd versterkte Khrulev zijn colonne aan de linkerkant, rukte zijn artillerie op tot binnen 500 meter van de stadsmuren en begon zijn kanonvuur te concentreren op het Turkse centrum.Hoewel de Turkse kanonnen van een groter kaliber waren, begon de Russische artillerie enig succes te hebben in de kanonnade.Kort daarna, toen het Turkse vuur afnam, begonnen de Russen vijf bataljons infanterie op te rukken naar de stadsmuren aan de linkerkant.Op dit punt stopte de aanval effectief.De sloten waren zo diep gevuld met water dat de aanvallers al snel niet in staat waren de muren te beklimmen.Na talloze mislukte pogingen om de greppels over te steken en hun ladders naar de top van de muren te beklimmen, werden de Russen gedwongen zich terug te trekken en beschutting te zoeken op het terrein van de begraafplaats.Toen ze de moeilijkheden van hun vijand zagen, profiteerden de Turken van de situatie en stuurden een bataljon infanterie en twee squadrons cavalerie de stad uit om de Russen te achtervolgen terwijl ze terugvielen.Vrijwel onmiddellijk beschouwde Khrulev de sloten als een obstakel dat niet kon worden overwonnen en kwam tot de conclusie dat Eupatoria niet kon worden ingenomen gezien zijn verdediging en aanvulling van verdedigers.Toen hem werd gevraagd met betrekking tot de volgende stappen, beval Khrulev zijn troepen zich terug te trekken.Het bevel werd meegedeeld aan de commandanten van de rechter- en middelste colonne, die geen van beiden zo betrokken waren geweest bij de strijd als de inspanning van de linkercolonne.