Slag bij Akroinon

De Slag bij Akroinon werd in 740 aan de westelijke rand van het Anatolische plateau uitgevochten tussen een Umayyad-Arabisch leger en de Byzantijnse strijdkrachten.De Arabieren hadden de afgelopen eeuw regelmatig invallen gedaan in Anatolië en de 740-expeditie was de grootste van de afgelopen decennia en bestond uit drie afzonderlijke divisies.Een divisie, 20.000 man sterk onder Abdallah al-Battal en al-Malik ibn Shu'aib, werd bij Akroinon geconfronteerd met de Byzantijnen onder het bevel van keizer Leo III de Isaurische r.717-741) en zijn zoon, de toekomstige Constantijn V (r. 741-775).De strijd resulteerde in een beslissende Byzantijnse overwinning.In combinatie met de problemen van het Umayyad-kalifaat op andere fronten en de interne instabiliteit voor en na de Abbasidische opstand, maakte dit een einde aan de grote Arabische invallen in Anatolië gedurende drie decennia.Akroinon was een groot succes voor de Byzantijnen, aangezien het de eerste overwinning was die ze hadden behaald in een grote veldslag tegen de Arabieren.De overwinning zag het als een bewijs van Gods hernieuwde gunst en diende ook om Leo's geloof te versterken in het beleid van beeldenstorm dat hij enkele jaren eerder had aangenomen.De Arabische nederlaag bij Akroinon wordt traditioneel gezien als een beslissende slag en een keerpunt in de Arabisch-Byzantijnse oorlogen, waardoor de Arabische druk op Byzantium afnam.Constantijn V kon profiteren van de ineenstorting van het Umayyad-kalifaat om een ​​reeks expedities naar Syrië te lanceren en een Byzantijns overwicht aan de oostgrens veilig te stellen, dat duurde tot de jaren 770.