Little Round Top werd niet verdedigd door troepen van de Unie.Majoor Sickles negeerde de bevelen van Meade en verplaatste zijn korps een paar honderd meter naar het westen naar de Emmitsburg Road en de Peach Orchard.Toen Meade deze situatie ontdekte, stuurde hij zijn hoofdingenieur, Brig.Generaal Gouverneur K. Warren, om te proberen de situatie ten zuiden van de positie van Sickles aan te pakken.Warren beklom Little Round Top en vond daar slechts een klein station van het Signal Corps.Hij zag de glinstering van bajonetten in de zon in het zuidwesten en realiseerde zich dat een Zuidelijke aanval op de flank van de Unie op handen was.Hij stuurde haastig stafofficieren, waaronder Washington Roebling, om hulp te zoeken bij alle beschikbare eenheden in de buurt.^[79]Het antwoord op dit verzoek om hulp kwam van generaal-majoor George Sykes, commandant van het Union V Corps.Sykes stuurde snel een boodschapper om zijn 1st Division, onder bevel van Brig.Generaal James Barnes, naar Little Round Top.Voordat de boodschapper Barnes kon bereiken, ontmoette hij kolonel Strong Vincent, commandant van de 3e Brigade, die het initiatief greep en zijn vier regimenten naar Little Round Top stuurde zonder op toestemming van Barnes te wachten.Hij en Oliver W. Norton, de hoornblazer van de brigade, galoppeerden vooruit om zijn vier regimenten te verkennen en in positie te brengen.^[80]Bij aankomst op Little Round Top kregen Vincent en Norton vrijwel onmiddellijk vuur van Zuidelijke batterijen.Op de westelijke helling plaatste hij de 16th Michigan, en vervolgens tegen de klok in gingen de 44th New York, de 83rd Pennsylvania en ten slotte, aan het einde van de lijn op de zuidelijke helling, de 20th Maine.Vincent arriveerde slechts tien minuten voor de Zuidelijken en beval zijn brigade dekking te zoeken en te wachten, en hij beval kolonel Joshua Lawrence Chamberlain, commandant van de 20th Maine, om zijn positie, uiterst links van het leger van de Potomac, te behouden. kosten.Chamberlain en zijn 385 mannen wachtten op wat komen ging.^[81]