De Illinois-campagne, ook wel bekend als Clark's Northwestern-campagne (1778-1779), was een reeks gebeurtenissen tijdens de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog waarin een kleine groep militieleden uit Virginia, geleid door George Rogers Clark, de controle over verschillende Britse posten in de Illinois overnam. Land van de provincie Quebec, in wat nu Illinois en Indiana zijn in het middenwesten van de Verenigde Staten.De campagne is de bekendste actie van het westerse oorlogstheater en de bron van Clarks reputatie als vroege Amerikaanse militaire held.In juli 1778 staken Clark en zijn mannen de Ohio-rivier over vanuit Kentucky en namen de controle over Kaskaskia, Vincennes en verschillende andere dorpen op Brits grondgebied over.De bezetting werd voltooid zonder een schot te lossen, omdat veel van de Canadese en Indiaanse inwoners in de regio niet bereid waren de patriotten te weerstaan.Om de opmars van Clark tegen te gaan, bezette Henry Hamilton, de Britse luitenant-gouverneur in Fort Detroit, Vincennes opnieuw met een kleine troepenmacht.In februari 1779 keerde Clark terug naar Vincennes tijdens een verrassende winterexpeditie en heroverde de stad, waarbij hij Hamilton gevangen nam.Virginia profiteerde van het succes van Clark door de regio te vestigen als Illinois County, Virginia.Het belang van de campagne in Illinois is onderwerp van veel discussie geweest.Omdat de Britten het hele Northwest Territory aan de Verenigde Staten hebben afgestaan ​​​​in het Verdrag van Parijs van 1783, hebben sommige historici Clark gecrediteerd voor bijna een verdubbeling van de oorspronkelijke dertien koloniën door tijdens de oorlog de controle over Illinois Country over te nemen.Om deze reden kreeg Clark de bijnaam de "Veroveraar van het noordwesten", en zijn campagne in Illinois - met name de verrassingsmars naar Vincennes - werd enorm gevierd en geromantiseerd.