De Slag om Brandywine, ook wel bekend als de Slag om Brandywine Creek, werd op 11 september 1777 uitgevochten tussen het Amerikaanse Continentale Leger van generaal George Washington en het Britse leger van generaal Sir William Howe, als onderdeel van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog (1775-1775). 1783). De troepen ontmoetten elkaar nabij Chadds Ford, Pennsylvania. Er vochten meer troepen bij Brandywine dan enige andere veldslag tijdens de Amerikaanse Revolutie. [43] Het was ook de tweede eendaagse slag van de oorlog, na de Slag om Monmouth, met onafgebroken gevechten gedurende 11 uur. [43]
Slag bij Brandewijn. © Amerikaanse militaire academie
Terwijl Howe Philadelphia en vervolgens de Amerikaanse hoofdstad innam, joegen de Britse troepen het Continentale Leger op de vlucht en dwongen hen zich eerst terug te trekken naar de stad Chester, Pennsylvania, en vervolgens in noordoostelijke richting naar Philadelphia.
Howe's leger vertrok op 23 juli 1777 vanuit Sandy Hook, New Jersey, aan de overkant van de baai van New York vanuit de bezette stad New York City op het zuidelijke puntje van Manhattan Island, en landde nabij het huidige Elkton, Maryland, op de punt van de "Head of Elk" bij de Elk River aan de noordkant van de Chesapeake Bay, aan de zuidelijke monding van de Susquehanna-rivier. [44] Terwijl het Britse leger naar het noorden marcheerde, duwde het Britse leger de Amerikaanse lichte troepen in een paar schermutselingen opzij. Generaal Washington bood de strijd aan met zijn leger achter Brandywine Creek, bij de Christina-rivier. Terwijl een deel van zijn leger demonstreerde voor Chadds Ford, nam Howe het grootste deel van zijn troepen mee op een lange mars die de Brandywine overstak tot ver voorbij de rechterflank van Washington. Vanwege slechte verkenning ontdekten de Amerikanen de colonne van Howe pas toen deze een positie achter hun rechterflank bereikte. Te laat werden drie divisies verplaatst om de Britse flankerende strijdmacht bij Birmingham Friends Meetinghouse and School, een Quaker-vergaderhuis, te blokkeren.
Na een hevig gevecht brak Howe's vleugel door de nieuw gevormde Amerikaanse rechtervleugel die op verschillende heuvels was opgesteld. Op dit punt viel luitenant-generaal Wilhelm von Knyphausen de Ford van Chadd aan en verfrommelde de Amerikaanse linkervleugel. Terwijl het leger van Washington zich terugtrok, bracht hij elementen van de divisie van generaal Nathanael Greene naar voren die de colonne van Howe lang genoeg tegenhielden zodat zijn leger naar het noordoosten kon ontsnappen. De Poolse generaal Casimir Pulaski verdedigde de achterhoede van Washington en assisteerde bij zijn ontsnapping. De nederlaag en de daaropvolgende manoeuvres maakten Philadelphia kwetsbaar. De Britten veroverden de stad twee weken later, op 26 september, waardoor de stad negen maanden lang onder Britse controle viel, tot juni 1778.