Rond 830 na Christus gaf kalief Al-Ma'mun een groep moslimastronomen onder leiding van Al-Khwarizmi de opdracht om de afstand van Tadmur (Palmyra) tot Raqqa, in het moderne Syrië, te meten.Ze berekenden dat de omtrek van de aarde binnen 15% van de moderne waarde zou liggen, en mogelijk veel dichterbij.Hoe nauwkeurig het feitelijk was, is niet bekend vanwege de onzekerheid in de conversie tussen de middeleeuwse Arabische eenheden en moderne eenheden, maar in ieder geval zouden technische beperkingen van de methoden en hulpmiddelen geen nauwkeurigheid van meer dan ongeveer 5% mogelijk maken.Een gemakkelijkere manier om te schatten werd gegeven in Al-Biruni's Codex Masudicus (1037).In tegenstelling tot zijn voorgangers, die de omtrek van de aarde maten door tegelijkertijd vanaf twee verschillende locaties naar de zon te kijken, ontwikkelde al-Biruni een nieuwe methode om trigonometrische berekeningen te gebruiken, gebaseerd op de hoek tussen een vlakte en een bergtop, waardoor het mogelijk werd te meten door één persoon vanaf één locatie.Vanaf de top van de berg zag hij de hellingshoek die hij, samen met de hoogte van de berg (die hij van tevoren had berekend), toepaste op de formule van de sinuswet.Dit was het vroegst bekende gebruik van de hellingshoek en het vroegste praktische gebruik van de wet van de sinussen.Vanwege technische beperkingen kon de methode echter geen nauwkeuriger resultaten opleveren dan eerdere methoden, en daarom accepteerde al-Biruni de waarde die de vorige eeuw door de al-Ma'mun-expeditie was berekend.