Pembahagian Empayar Uthmaniyyah (30 Oktober 1918 – 1 November 1922) ialah peristiwa geopolitik yang berlaku selepas Perang Dunia I dan pendudukan Istanbul oleh tentera British , Perancis danItali pada November 1918. Pembahagian itu dirancang dalam beberapa perjanjian yang dibuat oleh Kuasa Berikat pada awal Perang Dunia Pertama, ^[91] terutamanya Perjanjian Sykes–Picot, selepas Empayar Uthmaniyyah telah menyertai Jerman untuk membentuk Perikatan Uthmaniyyah-Jerman.^[92] Konglomerasi besar wilayah dan rakyat yang dahulunya terdiri daripada Empayar Uthmaniyyah telah dibahagikan kepada beberapa negeri baru.^[93] Empayar Uthmaniyyah telah menjadi negara Islam terkemuka dari segi geopolitik, budaya dan ideologi.Pembahagian Empayar Uthmaniyyah selepas perang membawa kepada penguasaan Timur Tengah oleh kuasa Barat seperti Britain dan Perancis, dan menyaksikan penciptaan dunia Arab moden dan Republik Turki .Penentangan terhadap pengaruh kuasa-kuasa ini datang daripada Pergerakan Kebangsaan Turki tetapi tidak meluas di negeri-negeri pasca Uthmaniyyah yang lain sehinggalah tempoh dekolonisasi yang pesat selepas Perang Dunia II.Selepas kerajaan Uthmaniyyah tumbang sepenuhnya, wakilnya menandatangani Perjanjian Sèvres pada tahun 1920, yang akan membahagikan sebahagian besar wilayah Turki masa kini di kalangan Perancis, United Kingdom, Greece dan Itali.Perang Kemerdekaan Turki memaksa kuasa Eropah Barat untuk kembali ke meja rundingan sebelum perjanjian itu boleh diratifikasi.Eropah Barat dan Perhimpunan Kebangsaan Besar Turki menandatangani dan mengesahkan Perjanjian Lausanne yang baharu pada tahun 1923, menggantikan Perjanjian Sèvres dan bersetuju dalam kebanyakan isu wilayah.