ປະຫວັດຄວາມເປັນມາຂອງສານພື້ນເມືອງຂອງລ້ານຊ້າງ ເລີ່ມຕົ້ນໃນປີ ຄ.ສ 1316 ດ້ວຍການເກີດຂອງ Fa Ngum.^[15] ພໍ່ເຖົ້າຂອງຟ້າງື່ມ ສຸວັນນາ ຄຳພົງ ເປັນກະສັດເມືອງຊູອາ ແລະພໍ່ຂອງເຈົ້າຟ້າງຽວເປັນເຈົ້າຊາຍມົງກຸດ.ຕອນຍັງນ້ອຍ Fa Ngum ຖືກສົ່ງໄປ ອານາຈັກຂະເໝນ ເພື່ອດຳລົງຊີວິດເປັນລູກຊາຍຂອງກະສັດ ໄຊຍະເສດຖາທິລາດ, ບ່ອນທີ່ເພິ່ນໄດ້ມອບໃຫ້ເຈົ້າຍິງ ແກ້ວກັງຢາ.ໃນປີ 1343 ກະສັດສຸວັນນາຄໍາພອງໄດ້ສິ້ນພຣະຊົນ, ແລະການຂັດແຍ້ງຕໍ່ເມືອງຊູ້ໄດ້ເກີດຂຶ້ນ.^[16​] ໃນ 1349 Fa Ngum ໄດ້​ຮັບ​ອະ​ນຸ​ຍາດ​ໃຫ້​ກອງ​ທັບ​ທີ່​ຮູ້​ຈັກ​ເປັນ "ສິບ​ພັນ​" ເພື່ອ​ເອົາ​ມົງ​ກຸດ​ໄດ້​.ໃນຊ່ວງເວລາທີ່ອານາຈັກຂະເໝນຕົກຕໍ່າລົງ (ອາດຈະເປັນຍ້ອນການລະບາດຂອງການຕາຍຂອງຊາວໄທດຳ ແລະ ການລວມຕົວຂອງຊົນຊາດໄທ), ^[16] ທັງລ້ານນາ ແລະ ສຸໂຂໄທ ໄດ້ຖືກສ້າງຕັ້ງຂື້ນໃນດິນແດນຂອງຂະເໝນ ແລະ ສະຫຍາມກໍໄດ້ເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນ. ​ເຂດ​ແມ່​ນ້ຳ​ເຈົ້າ​ພະຍາ ຊຶ່ງ​ຈະ​ກາຍ​ເປັນ ​ອານາຈັກ​ອາ​យុ​ຍາ .^[17] ໂອກາດຂອງຊາວຂະເໝນແມ່ນການສ້າງລັດກັນດານທີ່ເປັນມິດຢູ່ໃນພື້ນທີ່ທີ່ເຂົາເຈົ້າບໍ່ສາມາດຄວບຄຸມໄດ້ຢ່າງມີປະສິດຕິຜົນໂດຍມີພຽງແຕ່ກຳລັງທະຫານຂະໜາດປານກາງເທົ່ານັ້ນ.ຂະບວນການ ຟ້າງື່ມ ໄດ້ເລີ່ມຂຶ້ນໃນພາກໃຕ້ຂອງລາວ ໂດຍຍຶດເອົາບັນດາເມືອງ ແລະ ນະຄອນຕ່າງໆ ໃນພາກພື້ນອ້ອມຮອບແຂວງຈຳປາສັກ ແລະ ເຄື່ອນຍ້າຍໄປທາງເໜືອຜ່ານເມືອງທ່າແຂກ ແລະ ຄຳມ່ວງ ຕາມແມ່ນ້ຳຂອງຕອນກາງ.ຈາກ​ຕໍາ​ແຫນ່ງ​ຂອງ​ຕົນ​ຢູ່​ແມ່​ນໍ້າ​ຂອງ​ພາກ​ກາງ Fa Ngum ໄດ້​ຊອກ​ຫາ​ການ​ຊ່ວຍ​ເຫຼືອ​ແລະ​ການ​ສະ​ຫນອງ​ຈາກ​ວຽງ​ຈັນ​ໃນ​ການ​ໂຈມ​ຕີ​ເມືອງ​ຊູ​, ຊຶ່ງ​ເຂົາ​ເຈົ້າ​ໄດ້​ປະ​ຕິ​ເສດ​.​ແນວ​ໃດ​ກໍ​ດີ, ​ເຈົ້າ​ຊາຍ​ໂນ່​ແຫ່ງ​ເມືອງ​ພວນ (​ເມືອງ​ພູ​ອູ) ​ໄດ້​ສະ​ເໜີ​ການ​ຊ່ວຍ​ເຫຼືອ ​ແລະ ​ເຈົ້າ​ຊີວິດ​ຂອງ​ຟາງ​ງື່ມ ​ເພື່ອ​ໃຫ້ການ​ຊ່ວຍ​ເຫຼືອ​ໃນ​ການ​ຂັດ​ແຍ້​ງກັນ​ຂອງ​ຕົນ ​ແລະ ຊ່ວຍ​ຮັກສາ​ເມືອງ​ພວນ ​ໃຫ້​ຈາກ ດ່າວ​ຫວຽດ.ຟາງງື່ມເຫັນດີ ແລະ ຍ້າຍກອງທັບໄປຍຶດເມືອງພວນ ແລະ ຍຶດເອົາເມືອງຊຳເໜືອ ແລະ ຫຼາຍເມືອງນ້ອຍຂອງ ດ່າຫວຽດ.^[18]ອານາຈັກ ດ໋າຍຫວຽດ , ກ່ຽວຂ້ອງເຖິງແຂວງຈໍາປາ ທີ່ເປັນຄູ່ແຂ່ງທາງທິດໃຕ້ ໄດ້ສະແຫວງຫາເຂດແດນທີ່ກຳນົດໄວ້ຢ່າງຈະແຈ້ງ ພ້ອມກັບກຳລັງຂະຫຍາຍຕົວຂອງເມືອງ Fa Ngum.ຜົນ​ໄດ້​ຮັບ​ແມ່ນ​ການ​ນຳ​ໃຊ້​ເຂດ​ອະນາ​ໄມ​ເປັນ​ສິ່ງ​ກີດຂວາງ​ທາງ​ດ້ານ​ວັດທະນະທຳ ​ແລະ ຜືນ​ແຜ່ນດິນ​ລະຫວ່າງ​ສອງ​ອານາຈັກ.ສືບຕໍ່ການຍຶດເອົາເມືອງ Fa Ngum ໄດ້ຫັນໄປສູ່ Sip Song Chau Tai ຕາມຮ່ອມພູຂອງແມ່ນ້ໍາແດງແລະສີດໍາ, ເຊິ່ງມີປະຊາກອນລາວເປັນຈໍານວນຫຼວງຫຼາຍ.​ໂດຍ​ໄດ້​ຍຶດ​ເອົາ​ກຳລັງ​ຂອງ​ລາວ​ທີ່​ມີ​ຂະໜາດ​ໃຫຍ່​ຈາກ​ແຕ່ລະ​ເຂດ​ພາຍ​ໃຕ້​ການ​ປົກຄອງ​ຂອງ​ຕົນ ຟາງ​ງື່ມ ​ໄດ້​ຍ້າຍ​ລົງ​ມາ​ຈາກ​ນ້ຳ​ອູ​ເພື່ອ​ຍຶດ​ເມືອງ​ຊູ່.​ເຖິງ​ວ່າ​ຈະ​ມີ​ການ​ໂຈມ​ຕີ​ສາມ​ເທື່ອ, ກະສັດ​ເມືອງ​ຊູ້, ​ເຊິ່ງ​ເປັນ​ລຸງ​ຂອງ​ຟາງງື່ມ, ກໍ​ບໍ່​ສາມາດ​ສະກັດ​ກັ້ນ​ຂະໜາດ​ກອງທັບ​ຂອງ​ຟາງງື່ມ ​ແລະ​ຂ້າ​ຕົວ​ຕາຍ​ແທນ​ທີ່​ຈະ​ຖືກ​ເອົາ​ຊີວິດ.^[18]ໃນປີ 1353 ຟ້າງຸ່ມໄດ້ຂຶ້ນຄອງລາດ ^[19] ແລະໄດ້ຕັ້ງຊື່ອານາຈັກລາວລ້ານຊ້າງໂຮມເຂົ້າເປັນ "ດິນແດນລ້ານຊ້າງ ແລະ ປາງ່າມຂາວ", ຟ້າງື່ມໄດ້ສືບຕໍ່ຍຶດຄອງດິນແດນອ້ອມຂ້າງແມ່ນໍ້າຂອງໂດຍການຍ້າຍໄປຍຶດເອົາເມືອງສີໂຄດຕະບອງ (. ​ເຂດ​ປົກຄອງ​ຕົນ​ເອງ​ເຜົ່າ​ຈ້ວງ​ນາ​ໄດ​ທີ່​ທັນ​ສະ​ໄໝ) ​ແລະ ​ໄດ້​ເລີ່​ມເຄື່ອນ​ຍ້າຍ​ທາງ​ໃຕ້​ໄປ​ສູ່​ເຂດ​ຊາຍ​ແດນ​ລ້ານ​ນາ​ຕາມ​ລຳ​ແມ່​ນ້ຳຂອງ.ກະສັດພະຍາແຫ່ງລ້ານນາໄດ້ຍົກກອງທັບທີ່ຟ້າງຸ່ມເຂົ້າຍຶດຄອງຢູ່ຊຽງແສນ, ບັງຄັບໃຫ້ລ້ານນາຍອມຈຳນົນດິນແດນຂອງຕົນ ແລະ ມອບຂອງຂັວນອັນລ້ຳຄ່າເພື່ອແລກປ່ຽນກັບການຮັບຮູ້ເຊິ່ງກັນ ແລະ ກັນ.​ໂດຍ​ໄດ້​ຍຶດ​ເອົາ​ຊາຍ​ແດນ​ຂອງ​ຕົນ​ໃນ​ທັນ​ທີ ຟ້າ​ງື່ມ​ໄດ້​ກັບ​ຄືນ​ໄປ​ເມືອງ​ຊູ້.^[18] ໃນປີ 1357 Fa Ngum ໄດ້ສ້າງຕັ້ງ mandala ສໍາລັບອານາຈັກລ້ານຊ້າງທີ່ຂະຫຍາຍຈາກຊາຍແດນຂອງ Sipsong Panna ກັບປະເທດຈີນ ^[20] ພາກໃຕ້ໄປ Sambor ຂ້າງລຸ່ມນີ້ນ້ໍາຢ່າງໄວວາທີ່ເກາະໂຖງ, ແລະຈາກຊາຍແດນຫວຽດນາມຕາມ Annamite. ຂອບເຂດໄປສູ່ທາງຕາເວັນຕົກຂອງພູພຽງ Khorat.^[21] ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງເປັນຫນຶ່ງໃນອານາຈັກທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້.