Ղրիմի պատերազմը կռվել է 1853 թվականի հոկտեմբերից մինչև 1856 թվականի փետրվարը
Ռուսական կայսրության և Օսմանյան կայսրության,
Ֆրանսիայի ,
Միացյալ Թագավորության և Սարդինիա-Պիեմոնտի վերջնական հաղթանակած դաշինքի միջև։Պատերազմի աշխարհաքաղաքական պատճառները ներառում էին Օսմանյան կայսրության անկումը, Ռուսական կայսրության ընդլայնումը նախորդ ռուս-թուրքական պատերազմներում և բրիտանական և ֆրանսիական գերադասությունը պահպանել Օսմանյան կայսրությունը՝ պահպանելու ուժերի հավասարակշռությունը Եվրոպայի Համերգում:Ռազմաճակատը տեղավորվեց Սևաստոպոլի պաշարման մեջ, որը ենթադրում էր դաժան պայմաններ երկու կողմերի զորքերի համար:Սևաստոպոլը վերջապես ընկավ տասնմեկ ամիս հետո, երբ ֆրանսիացիները հարձակվեցին Ֆորտ Մալակոֆի վրա:Մեկուսանալով և բախվելով Արևմուտքի ներխուժման մռայլ հեռանկարին, եթե պատերազմը շարունակվի, Ռուսաստանը խաղաղության հայց ներկայացրեց 1856թ. մարտին: Ֆրանսիան և Մեծ Բրիտանիան ողջունեցին զարգացումը, ինչը պայմանավորված էր հակամարտության ներքին ոչ ժողովրդականությամբ:1856 թվականի մարտի 30-ին ստորագրված Փարիզի պայմանագիրը վերջ դրեց պատերազմին։Այն արգելում էր Ռուսաստանին ռազմանավերի տեղակայումը Սև ծովում։Օսմանյան վասալ պետությունները՝ Վալախիան և Մոլդովան, մեծ մասամբ անկախացան։Օսմանյան կայսրության քրիստոնյաները ձեռք բերեցին պաշտոնական հավասարության աստիճան, իսկ ուղղափառ եկեղեցին վերականգնեց վերահսկողությունը վիճելի քրիստոնեական եկեղեցիների վրա:Ղրիմի պատերազմը շրջադարձային պահ եղավ Ռուսական կայսրության համար։Պատերազմը թուլացրեց կայսերական ռուսական բանակը, ցամաքեց գանձարանը և խաթարեց Ռուսաստանի ազդեցությունը Եվրոպայում: