Միջին բաբելոնյան ժամանակաշրջանը, որը նաև հայտնի է որպես Կասիտների ժամանակաշրջան, հարավային Միջագետքում թվագրվում է Ք.ա.1595 – ք.1155 թ. և սկսվեց այն բանից հետո, երբ խեթերը գրավեցին Բաբելոն քաղաքը։Կասիտների դինաստիան, որը ստեղծվել է Մարիի Գանդաշի կողմից, նշանակալից դարաշրջան նշանավորեց Միջագետքի պատմության մեջ, որը տևեց 576 տարի՝ մ.թ.ա. մոտ 1595 թվականից:Այս շրջանը նշանավոր է Բաբելոնի պատմության մեջ ամենաերկարատև դինաստիա լինելու պատճառով, որտեղ կասիտները Բաբելոնը վերանվանել են Կարդունիաշ։Ծագելով Իրանի հյուսիս-արևմուտքում գտնվող Զագրոս լեռներից՝ Կասիտները Միջագետքում չեն եղել:Նրանց լեզուն, որը տարբերվում է սեմական կամ հնդեվրոպական լեզուներից, որոնք, հնարավոր է, կապված են հուրրո-ուրարտական ​​ընտանիքի հետ, հիմնականում անհայտ է մնում սակավ տեքստային ապացույցների պատճառով:Հետաքրքիր է, որ կասիտների որոշ առաջնորդներ ունեին հնդեվրոպական անուններ, որոնք ենթադրում էին հնդեվրոպական էլիտա, իսկ մյուսները կրում էին սեմական անուններ:^[25] Կասիտների իշխանության օրոք ամորհացի նախկին թագավորներին վերագրվող աստվածային տիտղոսների մեծ մասը լքված էր, և «աստված» տիտղոսը երբեք չէր վերագրվում կասիտների ինքնիշխանին։Չնայած այս փոփոխություններին, Բաբելոնը շարունակում էր մնալ որպես հիմնական կրոնական և մշակութային կենտրոն։^[26]Բաբելոնիան այս ժամանակաշրջանում իշխանության տատանումներ ունեցավ, հաճախ ասորական և էլամական ազդեցության տակ։Կասիտների վաղ տիրակալները, այդ թվում՝ Ագում II-ը, որը բարձրացել է մ.թ.ա. 1595 թվականին, խաղաղ հարաբերություններ են պահպանել հարևան շրջանների հետ, ինչպիսին Ասորեստանն է, և պայքարել է Խեթական կայսրության դեմ։Կասսի տիրակալները տարբեր դիվանագիտական ​​ու ռազմական գործունեությամբ են զբաղվել։Օրինակ, Բուրնաբուրիաշ I-ը հաշտություն կնքեց Ասորեստանի հետ, իսկ Ուլամբուրիաշը նվաճեց Սիլենդ դինաստիայի մի մասը մ.թ.ա. մոտ 1450 թ.Այս դարաշրջանում կառուցվեցին նաև նշանակալից ճարտարապետական ​​աշխատանքներ, ինչպիսիք են Կարաինդաշի կողմից Ուրուկում գտնվող խորաքանդակ տաճարը և Կուրիգալզու I-ի կողմից նոր մայրաքաղաք Դուր-Կուրիգալզուի հիմնադրումը:Դինաստիան բախվեց արտաքին ուժերի, ներառյալ Էլամի մարտահրավերներին:Կադաշման-Հարբե I-ի և Կուրիգալզու I-ի նման արքաները պայքարում էին Էլամիների արշավանքների և սուտականների նման խմբերի ներքին սպառնալիքների դեմ:^[27]Կասիտների դինաստիայի վերջին հատվածում շարունակվում էին հակամարտությունները Ասորեստանի և Էլամի հետ։Բուռնա-Բուրիաշ II-ի նման նշանավոր կառավարիչները դիվանագիտական ​​հարաբերություններ էին պահպանումԵգիպտոսի և Խեթական կայսրության հետ։Այնուամենայնիվ, Միջին Ասորական կայսրության վերելքը նոր մարտահրավերներ բերեց՝ հանգեցնելով Կասսի դինաստիայի վերջնական ավարտին։Կասիտների ժամանակաշրջանը ավարտվեց Էլամի կողմից Շուտրուկ-Նախունտեի, իսկ ավելի ուշ Նաբուգոդոնոսոր I-ի կողմից Բաբելոնի գրավմամբ՝ համահունչ ուշ բրոնզի դարաշրջանի ավելի լայն անկման հետ։Չնայած ռազմական և մշակութային մարտահրավերներին, Կասսի դինաստիայի երկարատև գահակալությունը մնում է նրա ճկունության և հարմարվողականության վկայությունը հին Միջագետքի անընդհատ փոփոխվող լանդշաֆտում: