Հռոմեացիները սկսեցին իրենց ռազմական արշավանքները Կարպատյան ավազանում մ.թ.ա. 156 թվականին, երբ հարձակվեցին Անդրդանուբյան տարածաշրջանում բնակվող Սկորդիսկիների վրա։Մ.թ.ա. 119-ին նրանք արշավեցին Սիսիայի (այսօր՝ Խորվաթիայի Սիսակի) դեմ և ամրապնդեցին իրենց իշխանությունը Կարպատյան ավազանից հարավ գտնվող ապագա Իլլիրիկում նահանգի վրա։Մ.թ.ա. 88-ին հռոմեացիները հաղթեցին Սկորդիսկիներին, որոնց իշխանությունը հետ մղվեց Սիրմիայի արևելյան մասերը, մինչդեռ պանոնացիները տեղափոխվեցին Անդրդանուբիայի հյուսիսային մասեր։^[1] Մ.թ.ա. 15-ից մինչև մ.թ. 9-ը ընկած ժամանակահատվածը բնութագրվում էր պանոնացիների շարունակական ապստամբություններով՝ ընդդեմ Հռոմեական կայսրության ձևավորվող հզորության։Հռոմեական կայսրությունը հնազանդեցրել է այս տարածքում գտնվող պանոնացիներին, դակիներին , կելտերին և այլ ժողովուրդներին:Դանուբից արևմուտք ընկած տարածքը մ.թ.ա. 35-ից 9-ը նվաճվեց Հռոմեական կայսրության կողմից և դարձավ Հռոմեական կայսրության նահանգ՝ Պանոնիա անունով։Ներկայիս Հունգարիայի ամենաարևելյան հատվածները հետագայում (մ.թ. 106թ.) կազմավորվեցին որպես հռոմեական Դակիա նահանգ (գործեց մինչև 271թ.)։Դանուբի և Տիսայի միջև ընկած տարածքը մ.թ. 1-ին և 4-րդ դարերում կամ նույնիսկ ավելի վաղ բնակեցվել է սարմատական ​​յազիգների կողմից (ամենավաղ մնացորդները թվագրվել են մ.թ.ա. 80-ին)։Հռոմեական կայսր Տրայանոսը պաշտոնապես թույլատրել է Յազիգներին բնակություն հաստատել այնտեղ՝ որպես դաշնակիցներ։Մնացած տարածքը գտնվում էր թրակիական (դակիական) ձեռքում։Բացի այդ, վանդալները բնակություն են հաստատել վերին Տիսայում մ.թ. 2-րդ դարի 2-րդ կեսին։Հռոմեական տիրապետության չորս դարերը ստեղծեցին զարգացած և ծաղկող քաղաքակրթություն:Այս ժամանակաշրջանում հիմնադրվել են ներկայիս Հունգարիայի կարևոր քաղաքներից շատերը, ինչպիսիք են Աքվինկումը (Բուդապեշտ), Սոպիանաեն (Պեկս), Արաբոնան (Գյոր), Սոլվան (Էստերգոմ), Սավարիան (Սզոմբաթելի) և Սկարբանտիան (Սոպրոն)։Քրիստոնեությունը Պանոնիայում տարածվեց 4-րդ դարում, երբ այն դարձավ կայսրության պաշտոնական կրոնը։