Կարպատյան ավազանում երկաթի դարը սկսվեց մոտավորապես մ.թ.ա. 800 թվականին, երբ նոր բնակչություն տեղափոխվեց տարածք և տիրեց նախկին բնակչության կենտրոններին, որոնք ամրացված էին հողային աշխատանքներով։Նոր բնակչությունը, հավանաբար, բաղկացած է եղել հին իրանական ցեղերից, որոնք անջատվել են Կիմերյանների տիրապետության տակ ապրող ցեղերի դաշնությունից։^[1] Նրանք ձիավոր քոչվորներ էին և ձևավորեցին Mezőcsát մշակույթի մարդիկ, ովքեր օգտագործում էին երկաթից պատրաստված գործիքներ և զենքեր։Նրանք ընդլայնեցին իրենց իշխանությունը ներկայիս Մեծ Հունգարական հարթավայրի և Անդրդանուբիայի արևելյան մասերի վրա։^[2]Մ.թ.ա. մոտ 750 թվականին Հալստատի մշակույթի մարդիկ աստիճանաբար գրավեցին Անդրդանուբիայի արևմտյան հատվածները, սակայն այդ տարածքի ավելի վաղ բնակչությունը նույնպես գոյատևեց, և այդպիսով, երկու հնագիտական ​​մշակույթները միասին գոյատևեցին դարեր շարունակ:Հալշտատի մշակույթի մարդիկ տիրացան նախկին բնակչության ամրություններին (օրինակ՝ Վելեմում, Չելդյոմոլկում, Տիհանյում), բայց նրանք նաև կառուցեցին նորերը՝ պարփակված հողային աշխատանքներով (օրինակ՝ Շոպրոնում)։Ազնվականները թաղվել են հողով ծածկված կամերային դամբարաններում։Նրանց որոշ բնակավայրեր, որոնք գտնվում էին Ամբեր ճանապարհի երկայնքով, վերածվեցին առևտրային կենտրոնների։^[1]