Samarićanski ustanci (oko 484. – 573. n. e.) bili su niz ustanaka u pokrajini Palaestina Prima, gdje su se Samarićani pobunili protiv Istočnog Rimskog Carstva.Ove pobune dovele su do značajnog nasilja i drastičnog pada samaritanske populacije, preoblikujući demografiju regije.Nakon židovsko-rimskih ratova, Židovi su uglavnom bili odsutni u Judeji, a Samarićani i bizantski kršćani ispunjavali su ovaj vakuum.Samarijanska zajednica doživjela je zlatno doba, posebno pod Baba Rabbom (oko 288. – 362. n. e.), koji je reformirao i ojačao samaritansko društvo.Međutim, ovo je razdoblje završilo kada su bizantske snage zarobile Baba Rabbu.^[131]Ustanak Justa (484)Progon cara Zenona protiv Samarijanaca u Neapolisu izazvao je prvu veliku pobunu.Samarićani, predvođeni Justom, uzvratili su ubijanjem kršćana i uništenjem crkve u Neapolisu.Pobunu su ugušile bizantske snage, a Zenon je podigao crkvu na planini Gerizim, što je dodatno pogoršalo samarićanske osjećaje.^[132]Samarićanski nemiri (495)Još jedna pobuna dogodila se 495. pod carem Anastazijem I., gdje su Samarićani nakratko ponovno zauzeli planinu Gerizim, ali su ih bizantske vlasti ponovno ugušile.^[132]Pobuna Ben Sabara (529. – 531.)Najnasilniji ustanak predvodio je Julijan ben Sabar, kao odgovor na ograničenja nametnuta bizantskim zakonima.Ben Sabarova antikršćanska kampanja naišla je na snažan otpor Bizanta i Ghassanidskih Arapa, što je dovelo do njegovog poraza i pogubljenja.Ova je pobuna znatno smanjila samaritansku populaciju i prisutnost u regiji.^[132]Samarićanska pobuna (556.)Zajednički samaritansko-židovski ustanak 556. godine je ugušen, s teškim posljedicama za pobunjenike.^[132]Pobuna (572)Još jedna pobuna 572./573. (ili 578.) dogodila se za vrijeme vladavine bizantskog cara Justina II. , što je dovelo do daljnjih ograničenja za Samarićane.^[132]PosljedicaPobune su drastično smanjile samaritansku populaciju, koja se dodatno smanjila tijekom islamske ere.Samarićani su se suočavali s diskriminacijom i progonima, a njihov se broj i dalje smanjivao zbog obraćenja i ekonomskih pritisaka.^[133] Ove su pobune označile značajnu promjenu u vjerskom i demografskom krajoliku regije, s drastično smanjenim utjecajem i brojem samaritanske zajednice, otvarajući put dominaciji drugih vjerskih skupina.