نبرد پلوچنیک

مراد در سال 1386 نیش را تصرف کرد و شاید لازار صربستان را مجبور کرد که مدت کوتاهی پس از آن تحت سلطه عثمانی قرار گیرد.در حالی که مراد به اعماق شمال بالکان مرکزی فشار می آورد، همچنین نیروهایی داشت که در امتداد "ویا اینگاتیا" به سمت مقدونیه حرکت می کردند و حاکمان منطقه ای را که تا آن زمان از این سرنوشت فرار کرده بودند، وادار به موقعیت رعیت کرد.یک گروه در سال 1385 به سواحل آدریاتیک آلبانی رسید. دیگری در سال 1387 تسالونیکی را گرفت و آن را اشغال کرد. خطر برای ادامه استقلال کشورهای مسیحی بالکان به طرز نگران کننده ای آشکار شد.هنگامی که امور آناتولی مراد را در سال 1387 مجبور به ترک بالکان کرد، دست نشاندگان صرب و بلغار او تلاش کردند تا روابط خود را با او قطع کنند.لازار با تورتکو اول از بوسنی و استراتسیمیر از ویدین ائتلافی تشکیل داد.پس از رد درخواست عثمانی ها مبنی بر اجرای تعهدات خود، نیروهایی علیه او اعزام شدند.لازار و تورتکو با ترکها روبرو شدند و آنها را در پلوچنیک در غرب نیش شکست دادند.پیروزی شاهزادگان مسیحی دیگر، شیشمان را تشویق کرد تا دست از زیر سلطه عثمانی بریزد و استقلال بلغارستان را دوباره اعلام کند.