قوانین اتحادیه 1707

قوانین اتحادیه دو قانون پارلمان بود: قانون اتحادیه با اسکاتلند مصوب 1706 توسط پارلمان انگلستان و قانون اتحادیه با انگلستان مصوب 1707 توسط پارلمان اسکاتلند.به موجب این دو قانون، پادشاهی انگلستان و پادشاهی اسکاتلند - که در آن زمان ایالت‌های مجزا با قوه مقننه مجزا بودند، اما با پادشاهی یکسان - به تعبیر این معاهده، «متحد در یک پادشاهی به نام بریتانیای کبیر".این دو کشور از زمان اتحاد تاج‌ها در سال 1603، زمانی که جیمز ششم، پادشاه اسکاتلند، تاج و تخت انگلیس را از دو بار عزل شده، ملکه الیزابت اول به ارث برد، پادشاهی مشترک داشتند. اعتراف جیمز به الحاقش به یک تاج، انگلستان و اسکاتلند تا سال 1707 به طور رسمی پادشاهی جداگانه بودند. اما تا اوایل قرن 18 بود که هر دو نهاد سیاسی از این ایده حمایت کردند، البته به دلایل مختلف.قانون اتحاد 1800 ایرلند را به طور رسمی در فرآیند سیاسی بریتانیا ادغام کرد و از 1 ژانویه 1801 کشور جدیدی به نام پادشاهی متحده بریتانیا و ایرلند ایجاد کرد که بریتانیای کبیر را با پادشاهی ایرلند متحد کرد تا یک واحد سیاسی واحد را تشکیل دهد.پارلمان انگلیس در وست مینستر به پارلمان اتحادیه تبدیل شد.