በድህረ-1975 ጊዜ፣ የኮሚኒስት ፓርቲ ፖሊሲዎች ውጤታማነት የፓርቲውን የሰላም ጊዜ የሀገር ግንባታ ዕቅዶች ላይ እንዳልተዘረጋ ወዲያውኑ ግልጽ ነበር።ሰሜን እና ደቡብ በፖለቲካዊ አንድነት ካላቸው፣ ሲፒቪ አሁንም በማህበራዊ እና በኢኮኖሚ እነሱን ማዋሃድ ነበረበት።በዚህ ተግባር፣ የCPV ፖሊሲ አውጪዎች ከደቡብ በኩል የኮሚኒስት ለውጥን በመቃወም፣ እንዲሁም በሰሜን እና በደቡብ መካከል በባህላዊ እና ታሪካዊ ልዩነቶች የተነሱ ባህላዊ ጥላቻዎች ጋር ተፋጥጠዋል።ከጦርነቱ ማግስት በሌ ዱዋን አስተዳደር ከአሜሪካ ወይም ከሳይጎን መንግስት ጋር በመተባበር በደቡብ ቬትናምኛ ላይ ምንም አይነት የጅምላ ግድያ አልተፈጸመም ይህም የምዕራባውያንን ፍራቻ ግራ ያጋባ ነበር።^[217] ነገር ግን እስከ 300,000 የሚደርሱ ደቡብ ቬትናምኛ ወደ ድጋሚ ትምህርት ካምፖች ተላኩ፣ ብዙዎች ከባድ የጉልበት ሥራ እንዲሠሩ ሲገደዱ ስቃይ፣ ረሃብ እና በሽታን ተቋቁመዋል።^[218] አዲሱ የኢኮኖሚ ዞኖች ፕሮግራም ከሳይጎን ውድቀት በኋላ በቬትናም ኮሚኒስት መንግስት ተተግብሯል።እ.ኤ.አ. በ 1975 እና 1980 መካከል ከ 1 ሚሊዮን በላይ ሰሜናዊ ተወላጆች ወደ ደቡብ እና ማዕከላዊ ክልሎች በቀድሞ በቬትናም ሪፐብሊክ ስር ተሰደዱ።ይህ ፕሮግራም በበኩሉ ከ 750,000 እስከ 1 ሚሊዮን የሚደርሱ የደቡብ ተወላጆችን ከቤት ንብረታቸው አፈናቅለው ወደ ማይኖሩ ተራራማ ደን አካባቢዎች በግዳጅ እንዲሰፍሩ አድርጓል።^[219]