በ1862 ቬትናም ጊያ ዪንህን፣ የፖውሎ ኮንዶር ደሴት እና ሶስት የደቡብ ግዛቶችን ከፈረንሳይ ጋር ካጣች በኋላ በNguyễn ስርወ መንግስት እና በፈረንሣይ መካከል በተደረገው የሳይጎን ስምምነት እ.ኤ.አ. አንዳንዶቹ በቀድሞ የፍርድ ቤት መኮንኖች የሚመሩ እንደ ትሪንህ፣ አንዳንዶቹ በገበሬዎች እና በሌሎች የገጠር ሰዎች፣ እንደ ንጉይ ቱንግ ትሩክ ያሉ፣ የፈረንሳይ የጦር መርከብ ኤል ኤስፔራንስን በሽምቅ ውጊያ ሰምጠውታል።በሰሜን አብዛኛው እንቅስቃሴ የሚመራው በቀድሞ የፍርድ ቤት መኮንኖች ሲሆን ተዋጊዎቹ ደግሞ ከገጠር ነዋሪዎች ነበሩ።ከ90 በመቶ በላይ የሚሆነው ህዝብ በገጠሩ አካባቢ በወረራ ላይ ያለው ስሜት ዘልቋል ምክንያቱም ፈረንሳዮች አብዛኛው ሩዝ በመያዝ ወደ ውጭ በመላክ ከ1880ዎቹ ጀምሮ የተመጣጠነ ምግብ እጥረት ፈጥሯል።እናም፣ ሁሉንም ወራሪዎች የመመከት ጥንታዊ ባህል ነበር።አብዛኞቹ የፈረንሳይን ወረራ የተቃወሙባቸው ሁለት ምክንያቶች ነበሩ።^[191]የፈረንሳይ ወራሪዎች ብዙ የእርሻ መሬቶችን በመያዝ ካቶሊኮች ለነበሩ ፈረንሣውያን እና ተባባሪዎች ሰጡ።እ.ኤ.አ. በ 1898 እነዚህ ጥቃቶች ትንሽ ወይም ምንም መሬት የሌላቸው ብዙ ድሆች እና ጥቂት ሀብታም የመሬት ባለቤቶች በፈረንሣይ ላይ ፈጠሩ ።በ1905 አንድ ፈረንሳዊ “የህዝቡን ፍላጎት ለማርካት በጥሩ ሁኔታ የተደራጀው የአናሚት ማህበረሰብ በመጨረሻው ትንታኔ በኛ ወድሟል” ሲል ተናግሯል።ይህ የህብረተሰብ ክፍፍል በ1960ዎቹ ወደ ጦርነት ዘልቋል።ሁለት ትይዩ የዘመናዊነት እንቅስቃሴዎች ብቅ አሉ።የመጀመሪያው በ1905 በPhan Bội ቻው የተጀመረው የĐông Du ("ጉዞ ወደ ምስራቅ") እንቅስቃሴ ነበር።የቻው እቅድ የቬትናም ተማሪዎችን ዘመናዊ ክህሎቶችን እንዲማሩ ወደ ጃፓን መላክ ሲሆን ይህም ወደፊት በፈረንሳይ ላይ የተሳካ የትጥቅ አመጽ እንዲመሩ ነበር።ከፕሪንስ ቻን ጋር በጃፓን ሁለት ድርጅቶችን ፈጠረ ዱይ ታን ሃይ እና ቪệt ናም ኮንግ ሂếን ሂ።በፈረንሳይ ዲፕሎማሲያዊ ጫና ምክንያት ጃፓን ቻውን ከሀገሯ ወጣች።ፋን ቻው ትሪንህ ነፃነትን ለማግኘት ሰላማዊ ትግልን የደገፈው ዱይ ታን (ዘመናዊነት) የተሰኘ ሁለተኛ ንቅናቄን በመምራት ለብዙሃኑ ትምህርትን አፅንዖት በመስጠት፣ ሀገሪቱን በማዘመን፣ በፈረንሳይ እና በቬትናምኛ መካከል መግባባትና መቻቻልን ያጎናጽፋል። እና ሰላማዊ የስልጣን ሽግግር።በ20ኛው መቶ ክፍለ ዘመን መጀመሪያ ላይ ለቬትናምኛ ቋንቋ የሮማናይዝድ ኩốc Ngữ ፊደል ደረጃ እያደገ ታየ።የቬትናም አርበኞች የ Quốc Ngữን መሃይምነትን በፍጥነት ለመቀነስ እና ብዙሃኑን ለማስተማር ጠቃሚ መሳሪያ እንደሆነ ተገንዝበዋል።ባህላዊው የቻይንኛ ስክሪፕቶች ወይም የ Nôm ስክሪፕት በጣም አስቸጋሪ እና ለመማር በጣም አስቸጋሪ ሆነው ይታዩ ነበር።ፈረንሳዮች ሁለቱንም እንቅስቃሴዎች ሲያፍኑ እና በቻይና እና ሩሲያ ውስጥ አብዮተኞችን በተግባር ካዩ በኋላ የቬትናም አብዮተኞች ወደ ይበልጥ ሥር ነቀል መንገዶች መዞር ጀመሩ።ፋን ብội ቻው በጓንግዙ ውስጥ Việt Nam Quang Phục Hội ፈጠረ፣ በፈረንሳዮች ላይ የትጥቅ ትግል ማቀድ።እ.ኤ.አ. በ 1925 የፈረንሳይ ወኪሎች በሻንጋይ ያዙት እና በመንፈስ ወደ ቬትናም ወሰዱት።በታዋቂነቱ ምክንያት ቻው ከመገደል ተርፎ በ1940 እስከሞተበት ጊዜ ድረስ በቁም እስራት ተቀጣ። በ1927 ቪệt Nam Quốc Dân Đảng (የቪየትናም ናሽናል ፓርቲ) በቻይና Kuomintang የተመሰለው ተቋቋመ እና ፓርቲው ተጀመረ። በ1930 የታጠቀው የን ባዪ ሙቲኒ በቶንኪን ውስጥ ሊቀመንበሩ ንጉዪን ታኢ ሆክ እና ሌሎች በርካታ መሪዎች በጊሎቲን ተይዘው ተገደሉ።