እ.ኤ.አ. በ 1951 የፓኪስታን ጠቅላይ ሚኒስትር ሊአኳት አሊ ካን በፖለቲካ ስብሰባ ላይ ተገድለዋል ፣ ይህም ካዋጃ ናዚሙዲን ሁለተኛው ጠቅላይ ሚኒስትር ሆነ ።እ.ኤ.አ. በ1952 በምስራቅ ፓኪስታን ያለው ውጥረት ተባብሷል፣ በመጨረሻም ፖሊስ የቤንጋሊ ቋንቋ እኩል ደረጃ እንዲኖራቸው በሚጠይቁ ተማሪዎች ላይ ጥይት ተኩሷል።ይህ ሁኔታ መፍትሄ ያገኘው ናዚሙዲን ከኡርዱ ጋር በመሆን ቤንጋልን እውቅና ሲሰጥ ውሳኔው በኋላ በ 1956 ህገ-መንግስት ውስጥ መደበኛ ነው.እ.ኤ.አ. በ 1953 በሃይማኖታዊ ፓርቲዎች የተቀሰቀሰው ፀረ-አህማድያ ረብሻ ለብዙዎች ሞት ምክንያት ሆኗል ።^[10] መንግስት ለእነዚህ ሁከቶች የሰጠው ምላሽ በፓኪስታን የወታደራዊ ህግን የመጀመርያውን ጊዜ የሚያሳይ ሲሆን ይህም በፖለቲካ ውስጥ ወታደራዊ ተሳትፎን ጀምሯል።^[11] በዚያው ዓመት የፓኪስታንን የአስተዳደር ክፍሎችን በማደራጀት የአንድ ዩኒት ፕሮግራም ተጀመረ።^[12] እ.ኤ.አ.እ.ኤ.አ. በ 1956 ፓኪስታን እስላማዊ ሪፐብሊክ ተባለች ፣ ሁሴን ሱህራዋዲ ጠቅላይ ሚኒስትር እና ኢስካንደር ማርርዛ የመጀመሪያው ፕሬዝዳንት ሆነዋል።የሱህራዋዲ የስልጣን ዘመን ከሶቪየት ኅብረት ፣ ከዩናይትድ ስቴትስ እና ከቻይና ጋር ያለውን የውጭ ግንኙነት ሚዛናዊ ለማድረግ በሚደረገው ጥረት እና ወታደራዊ እና የኒውክሌር መርሃ ግብር በማነሳሳት ተለይቶ ይታወቃል።^[13] የሱህራዋዲ ተነሳሽነት በምስራቅ ፓኪስታን ከፍተኛ ተቃውሞ ለገጠመው በዩናይትድ ስቴትስ ለፓኪስታን የጦር ሃይሎች የስልጠና ፕሮግራም እንዲቋቋም አስችሏል።በምላሹም በምስራቅ ፓኪስታን ፓርላማ ውስጥ ያለው የፖለቲካ ፓርቲያቸው ከፓኪስታን ለመገንጠል ዝተዋል።የመርዛ ፕሬዝዳንት በምስራቅ ፓኪስታን ውስጥ በኮሚኒስቶች እና በአዋሚ ሊግ ላይ ጨቋኝ እርምጃዎችን ተመልክተዋል ፣ይህም ክልላዊ ውጥረትን አባብሷል።የኢኮኖሚው ማዕከላዊነት እና የፖለቲካ ልዩነት በምስራቅ እና በምዕራብ ፓኪስታን መሪዎች መካከል ግጭት አስከትሏል.የአንድ ዩኒት ፕሮግራም ትግበራ እና የሶቪየት ሞዴልን ተከትሎ የብሔራዊ ኢኮኖሚ ማዕከላዊነት በምዕራብ ፓኪስታን ከፍተኛ ተቃውሞ እና ተቃውሞ ገጥሞታል።ተወዳጅነት የጎደላቸው እና ፖለቲካዊ ጫናዎች እያደጉ በመጡበት ወቅት፣ ፕሬዝዳንት ሚርዛ በምዕራብ ፓኪስታን ውስጥ ለሚገኘው የሙስሊም ሊግ የህዝብ ድጋፍን ጨምሮ ተግዳሮቶች ገጥሟቸው ነበር፣ ይህም በ1958 ወደ ተለዋዋጭ የፖለቲካ አየር እንዲመራ አድርጓል።