ብዙ ጊዜ የዘመናዊቷ ህንድ መንግስት መስራች ሆኖ የሚታየው ጃዋሃርላል ኔህሩ ሰባት ቁልፍ አላማዎችን የያዘ ሀገራዊ ፍልስፍናን ቀርጿል፡ ብሄራዊ አንድነት፣ ፓርላማ ዲሞክራሲ፣ ኢንደስትሪላይዜሽን፣ ሶሻሊዝም፣ ሳይንሳዊ ቁጣን ማዳበር እና አለመመጣጠን።ይህ ፍልስፍና እንደ የመንግስት ሴክተር ሰራተኞች፣ የኢንዱስትሪ ቤቶች፣ እና መካከለኛ እና ከፍተኛ ገበሬዎች ያሉ ዘርፎችን ተጠቃሚ አድርጓል።ይሁን እንጂ እነዚህ ፖሊሲዎች የከተማ እና የገጠር ድሆችን፣ ስራ አጦችን እና የሂንዱ ፋውንዴሽን አራማጆችን በእጅጉ አልረዱም።^[26]እ.ኤ.አ. በ1950 ቫላብህባሃይ ፓቴል ከሞተ በኋላ ኔህሩ ህንድ ላይ ያለውን ራዕይ በነፃነት እንዲተገብር አስችሎታል ዋና ዋና መሪ ሆነ።የኤኮኖሚ ፓሊሲው ያተኮረው የማስመጣት ምትክ ኢንዱስትሪያላይዜሽን እና ቅይጥ ኢኮኖሚ ላይ ነው።ይህ አካሄድ በመንግስት ቁጥጥር ስር ያሉ የመንግስት ሴክተሮችን ከግሉ ሴክተሮች ጋር አጣምሮታል።^[27] ኔህሩ እንደ ብረት፣ ብረት፣ ከሰል እና ሃይል ያሉ መሰረታዊ እና ከባድ ኢንዱስትሪዎችን በማዳበር ቅድሚያ ሰጥቶ እነዚህን ዘርፎች በድጎማ እና በመከላከያ ፖሊሲዎች ይደግፋሉ።^[28]በኔህሩ አመራር የኮንግረሱ ፓርቲ እ.ኤ.አ. በ1957 እና 1962 ተጨማሪ ምርጫዎችን አሸንፏል።በስልጣን ዘመናቸው በሂንዱ ማህበረሰብ ውስጥ የሴቶችን መብት ለማሻሻል ^[29] እና የዘር መድልዎ እና ያልተነካ ችግርን ለመፍታት ከፍተኛ የህግ ማሻሻያ ተደረገ።ኔህሩ ትምህርትን አሸንፏል፣ ይህም በርካታ ትምህርት ቤቶችን፣ ኮሌጆችን እና እንደ የህንድ የቴክኖሎጂ ኢንስቲትዩት ተቋሞች እንዲመሰርቱ አድርጓል።^[30]የኔህሩ የሶሻሊስት ራዕይ የህንድ ኢኮኖሚ በ 1950 የፕላን ኮሚሽን ሲፈጠር መደበኛ ነበር.ይህ ኮሚሽን በሶቪየት ሞዴል ላይ የተመሰረተ የአምስት አመት እቅዶችን አዘጋጅቷል, በማዕከላዊ እና በተቀናጁ ብሄራዊ የኢኮኖሚ ፕሮግራሞች ላይ ያተኩራል.^[31] እነዚህ ዕቅዶች ለገበሬዎች ምንም ዓይነት ቀረጥ፣ ዝቅተኛ ደመወዝ እና ሰማያዊ ኮላር ሠራተኞች ጥቅማጥቅሞች፣ እና ቁልፍ ኢንዱስትሪዎችን ብሔራዊ ማድረግን ያካትታሉ።በተጨማሪም የመንደር የጋራ መሬቶችን ለሕዝብ ሥራና ለኢንዱስትሪነት ለማስፋፋት እንቅስቃሴ ተደረገ።